donderdag 22 mei 2008

boeiend experiment van Cocorosie met het Koninklijk concertgebouworkest



De twee meiden van Cocorosie maken muziek die me raakt en ze hebben een wereld gemaakt waarin ze helemaal zichzelf kunnen blijven. Benijdenswaardig! Benijdenswaardig omdat ze zo heel erg onaangepast lijken en toch ingevoegd worden in de structuur van deze maatschappij. Dankzij allemaal jonge mensen die zich, grotendeels vrijwllig hiervoor inzetten, www.entreeweb.nl. Het raakt denk ik aan mijn thema: ik voel me van binnen heel erg onaangepast maar durf dat niet te laten zien omdat ik bang ben dan niet meer opgenomen te worden in de wereld om me heen.

Liefdesliedje voor me/jezelf



Ik ben bij een vrouwenkoor gegaan, samen met mijn zus, om niet alleen met mijn hoofd bezig te zijn. En daar ben ik dit prachtige lied tegengekomen. Het is oorspronkelijk van Sinead O'Connor. Maar Erik Linders maakt er iets geweldigs van. Voor mij is de tekst een liefdesliedje voor mezelf. Eerst kon ik het niet eens helemaal afluisteren zonder in de angstaanval terecht te komen. Gelukkig voel ik me weer sterker en kan ik het helemaal afluisteren.

vanzelfsprekend

In december 2007 ben ik in de douche omgevallen en kreeg ik een scrollend beeld voor ogen. Zo'n beeld wat de oude televisies, met zo'n draaiknop aan de zijkant om de zenders te zoeken, gaven als 'ie nét niet goed afgesteld was. Dan ging het beeld draaien. Vanaf dat moment zijn de dagelijkse praktische dingen waar je nooit bij stilstaat, voor mij steeds minder vanzelfsprekend geworden. Bijvoorbeeld: gezond zijn; je ogen dichtdoen; liggend slapen; fietsen; lopen; computeren; lezen; werken; eten; alleen zijn. Al die dingen werden in steeds mindere mate vanzelfsprekend en ik werd steeds angstiger. En dat ik met die angst in mijn lijf 's nachts verschrikkelijk bang wakker werd en dat zelfs de veiligheid van slapen niet meer vanzelfsprekend was. Ik heb toen één van mijn meer praktische besluiten :-)) genomen: 'ik ga nooit meer slapen'. Gelukkig is me dat niet gelukt. In het begin heb ik nachtenlang series op DVD gekeken totdat ik vanzelf in slaap viel. Gelukkig slaap ik tegenwoordig weer zonder DVD's. Mijn lijf heeft dus besloten dat ik een transformatie doorga. Mijn hoofd heeft het lang kunnen keren maar ik ben er eigenlijk blij mee wat er nu gebeurt want ik mag en kan nu zoeken naar een goede balans tussen ratio en gevoel.