Over het leven ná de geboorte, een gesprek van een tweeling in de baarmoeder van Pablo J. Luis Molinero

Er was eens een tweeling en ze zaten in de baarmoeder. Toen ze langzaam in hun foetale bestaan rijper werden en hun hersenen begonnen te functioneren, werden ze zich ook van hun omgeving en hun eigen bestaan vaag bewust. Na enige tijd ontdekten ze ook elkaars bestaan. Weken gingen voorbij en werden maanden. Ze merkten allerlei veranderingen op in hun lichaam en hun beleven. Er was verandering op til. Er ontspon zich een gesprek.
"We zijn aan het veranderen," zei de een, "Wat kan dat betekenen?"
"Dat betekent," antwoordde de ander, "dat we geboren gaan worden."
De twee huiverden en werden bang. Want ze wisten dat met de geboorte het leven hier ten einde was en dat ze de wereld waarin ze nu leefden zouden moeten verlaten.
"Geloof jij eigenlijk in een leven ná de geboorte?”, vroeg de een.
“Jazeker, dat is er. Ons leven hier is enkel bedoeld om te groeien en te ontwikkelen zodat we ons op het bestaan na de geboorte kunnen voorbereiden en er sterk genoeg zullen zijn voor dat bestaan.”
“Nonsens, dat bestaat toch niet. Hoe moet dat er überhaupt uitzien, zo'n leven na de geboorte?”
"Dat weet ik ook niet precies. Maar zeker zal het veel lichter en helderder zijn dan hier. En misschien zullen we dan rond kunnen lopen en met de mond eten”.
“Wat een onzin! Rondlopen, dat gaat toch helemaal niet. En met je mond eten, wat een raar idee. We hebben toch de navelstreng die ons voedt. Bovendien gaat rondlopen ook daarom al niet, de navelstreng is nu al vaak veel te kort.”
"Toch, ik weet het zeker dat het kan. Het is allemaal alleen een beetje anders dan hier”.
“Er is er nog nooit iemand teruggekomen van 'na de geboorte'. Met de geboorte is dit leven ten einde. En het leven hier is alleen maar donker en een kwelling. Als de zin van conceptie en al ons groeien en ontwikkelen niets anders is dan dat het allemaal eindigt met de geboorte, dan is dit bestaan werkelijk absurd”
“Ook al weet ik niet precies hoe het leven na de geboorte eruit ziet, we zullen dan in ieder geval onze moeder zien en ze zal voor ons zorgen.”
“Moeder? Jij gelooft in een Moeder? Waar is ze dan?”
“Nou hier, overal om ons heen. Wij zijn en bestaan in haar en door haar. Zonder haar konden we überhaupt niet bestaan.”
“Quatsch! Van een moeder heb ik nog nooit iets gemerkt of gezien, dus bestaat ze ook niet.”
„Toch, toch, soms, als we stil zijn, kun je haar voor ons horen zingen. Of voelen hoe ze onze wereld streelt”

Uit "Met de dood voor ogen" van Henry Nouwen (Hollandse priester en schrijver, 1932 - 1996)

Dit verhaal heb ik leren kennen in de indrukwekkende workshop 'Spiritualiteit van het embryo', gegeven door Jaap van der Wal, embryoloog, antroposoof en fenomenoloog. Het is me altijd bijgebleven, práchtig! Kijk hier op de site van Jaap van der Wal.

Bijzonder is dat ik al enige tijd een bericht heb op messenger onder de noemer van mensen waar ik niet mee ben verbonden. Daar kijk ik eigenlijk nooit. En nu kortgeleden zie ik dat ik 1,5 jaar geleden een bericht kreeg van Pablo J. Luis Molinero met een uitleg dat bovenstaande zijn verhaal is. Hij verwijst ook naar een boek wat hij heeft geschreven waarin dit is opgenomen. En ik vind het dusdanig geloofwaardig dat ik het hier toch wil vermelden.
Dit is wat hij schreef:

Geachte mevrouw. Allereerst excuus mijn fouten met behulp van uw taal.
Ik verwijs naar het verhaal over die twee foetussen die bespreken of moeder bestaat en of er leven na de geboorte.
Ik schreef dit verhaal 35 jaar geleden, toen mijn jongste dochter werd geboren; het is opgenomen in mijn boek "Morfogenia". U kunt lezen het volledige verhaal (in het Spaans of het Engels) op www.pablomolinero.com.
De versie op het Web is een korte samenvatting in een paar lijnen (met veel fouten) waardoor het centrale idee van mijn verhaal (16 pagina's lang) maar ontbrekende veel interessante details kunt u vinden in het oorspronkelijke verhaal.
Ik waardeer u die op uw websites aangeeft dat de auteur Pablo J.Luis Molinero is. Dit is nodig omdat, hoewel de meeste van de webs zeggen "Onbekende auteur" of "Anonymous" en dat zou ok voor mij, er zijn een aantal anderen waar zij verklaren te zijn van de auteurs of te hebben verteld dat de auteur meneer of mevrouw is....... Auteurs van de precies dezelfde lijnen en words‼
Evenmin was HenrI J.M. Nouwen, zoals sommigen beweren.
Het is oneerlijk en oneerlijk dat mensen zoals Útmutató naar Léleknek ("spirituele gids" in het Hongaars), de Tsjechische psycholoog (Dr. Jirina Prekop), Rabbi Haim Korsia (Frankrijk), het hoofd van de Russisch-orthodoxe kerk in Saint-Michel-Archange, in Cannes en verscheidene anderen (Henry J.M. Nouwen, Henry J.W., Wayne Dyer, Guru PV Zen, diverse predikanten van kerken in Europa, in de VS, in Brazilië enz., en enkele anderen, allemaal psycho-spirituele verantwoordelijkheid mensen) pretenderen te zijn de auteurs een auteurschap die niet hen toekennen.
Veel dank
Pablo J. Luis Molinero