Matthias Varga von Kibéd

Alleen al om de naam zou je een weblog maken over Matthias Varga von Kibéd. Zaterdagavond heb ik een lezing meegemaakt van deze man in het NTI in Limmen. Ieder jaar komt hij 3 weken in Nederland en geeft trainingen 'Systemische Structuur Opstellingen' in het NTI. Hongaars en van oorsprong een wetenschapper (wiskunde; filosofie; logica; wetenschapstheorie en 'taal') en, uitgedaagd door zijn vrouw Insa Sparrer, aan de slag gegaan met de verbinding tussen wetenschap en systemisch werk. Samen zijn ze vooraanstaande vernieuwers binnen het systemisch werk. Ze hebben o.a. samen het boek 'Ganz im gegenteil' geschreven.

Wat fenomenaal is aan deze man is zijn onvoorstelbare hoeveelheid parate kennis die hij op een vanzelfsprekende en eenvoudiglijkende manier verbindt met de praktische, dagelijkse werkelijkheid. Er zijn soms mensen die kennis zo 'eigen' hebben gemaakt dat deze kennis overdragen een kunst is, waar ze zichzelf niet van bewust zijn. Het was dan ook een genot hem mee te mogen maken en via hem toegang te krijgen tot inzichten; die ik nevernooitniet had gekregen als ik het uit de boeken had moeten halen.

Zo zijn hij en zijn vrouw bezig met het ontwikkelen van Transverbal language. Een taal die veel meer is dan woorden. En in zijn ogen is systemisch werk een voorbeeld van Transverbal language. Zijn streven is het verder ontwikkelen van geweldloze communicatie waarbij oordeelvrij blijven van cruciaal belang is. "Transverbal language is a pathway to the rediscovery of the perceptive, thus bodily, quality of language"

Voor wie geïnteresseerd is: 22 juli vertelt hij een hele dag over zijn manier van denken waarbij zijn bron, de filosoof Wittgenstein, centraal staat. Go and see him!

Versterken van de vrouwelijke energie

Begin vorig jaar heb ik, vanuit een persoonlijke behoefte, een vrouwennetwerk opgezet. Het thema was toen, en is eigenlijk nog steeds, het versterken van de vrouwelijke energie. En het is wonderlijk wat er gebeurd is in het proces tot nu toe. Dat valt te onderscheiden in twee stromen. De ene stroom is wat er allemaal gebeurt in de buitenwereld en de andere stroom is wat er allemaal in mijn binnenwereld gebeurt.

Een kort resumé rond de buitenwereld: Op dit moment zijn er 280 vrouwen die zich hebben gecommitteerd in enigerlei vorm aan het netwerk. Er zijn verschillende bijeenkomsten geweest, in verschillende vormen. En in september geven we feest ter ere van het 1-jarig bestaan. Er is een werkplan en er is een site in aanbouw. Er worden sponsoren gezocht en er wordt een veiling opgezet waarbij de opbrengst ten bate van het Hungerproject, www.thehungerproject.nl komt.

En mijn binnenwereld: ik leer van alles in de bewegingen rondom het netwerk. Mezelf laten zien. Grenzen aangeven. Ontdekken wat ik nu eigenlijk écht wil. Maar ook word mijn wereld zoveel groter omdat ik zie hoeveel potentie er is bij al die vrouwen en hoeveel mogelijkheden er zijn in de wereld. Dat versterkt mijzelf. En zo is het cirkeltje weer rond dat mijn eigen vrouwelijke energie versterkt wordt.

Dit

Bart Moeyaert, o.a. stadsdichter van Antwerpen, maakt prachtige gedichten en schrijft bijzondere verhalen. Door toeval ben ik hem en zijn werk tegen het lijf gelopen. Een gedicht wat bij me past en wat ik om die reden op verschillende momenten heb voorgelezen:

Dit

Van alles wat ik schreef
zijn dit het minste woorden.
En tel ze na, het zijn er
nog te veel: zelf hou ik van
mijn mond vol tanden,
het aaien van dit blad, de
woordenschat van mijn
twee handen, het stokken
van mijn adem als ik zeg
dat ik je hier niet kan
vertellen wie of wat ik
voor je ben, omdat papier
me in de weg zit, en ik
het juiste woord niet ken.

Bart Moeyaert

De hele olifant in beeld

Vorige week zat ik in een overleg waar o.a. Fanny Koerts, werkzaam bij Pentascope, aanwezig was. Een stralende jonge vrouw die vertelt over een nieuw boek: De hele olifant in beeld. Ik heb het opgezocht op internet en direct aangeschaft. Een prachtig boek wat start met een verhaal over een koning die met zijn olifant door het land trekt. Hij komt voorbij een dorp waar alleen maar blinde mensen wonen. De mensen zijn opgewonden omdat er niet zo vaak bezoekers langs het dorp komen en al helemaal niet een koning. Ze komen één voor één nieuwgierig kijken en voelen aan de olifant. Als ze dan terugkomen in het dorp en door hun mededorpsgenoten bevraagd worden vertelt elk een ander verhaal over wat de koning heeft meegenomen op zijn reis. De één heeft met zijn handen een poot van de olifant onderzocht en vertelt daarover. De ander heeft het oor onderzocht, weer een ander de slurf. En allemaal vertellen ze hun waarheid. Pas als ze in staat zijn om hun verhalen als aanvullend op elkaar te kunnen zien ontdekken ze de hele olifant.
Ik vind dit een práchtige metafoor voor iedereen die energie verliest aan het argumenteren om gelijk te krijgen. Als je dit verhaal één keer hebt gehoord én toegelaten; dan kan je díe energie voortaan aan iets anders besteden.