veiligheid

Wikipedia: Veiligheid is de mate van afwezigheid van potentiële oorzaken van een gevaarlijke situatie of de mate van aanwezigheid van beschermde maatregelen tegen deze potentiële oorzaken. Het begrip veiligheid bestaat zowel rationeel als denkbeeldig. Rationeel kunnen er allerlei berekeningen worden toegepast op een situatie om te bepalen of deze veilig is. Daarnaast is er nog denkbeeldige veiligheid. Iemand kan zich veilig voelen maar het rationeel gezien niet zijn en andersom.

Voor mij is het tegenovergesteld aan wat wikipedia zegt over 'afwezigheid van potentiële oorzaken van een gevaarlijke situatie...' Als er emotionele chaos is, en er dus flink wat potentiële oorzaken zijn voor een gevaarlijke situatie, voelt het voor mij namelijk alsof ik veilig ben. Tijdens de kerstdagen werd me dit duidelijk. Het is heel jong geleerd, dit patroon. En het is een belangrijk patroon want als er geen emotionele chaos is, ben ik dus onveilig. Ergo: ik moet zorgen voor die emotionele chaos. Simpel he?!?!

De positieve kant die dit patroon heeft is dat ik ook heel goed ben als er chaos heerst, ik ben dan op mijn best denk ik.

En zo simpel als het is, zo lastig is het natuurlijk ook.
Voor 2010 heb ik een voorzichtig voornemen om op onregelmatige basis over veiligheid te bloggen. Dit is de aftrap.

Pelgrimslied van David

Gister heb ik de show 'Na de pauze' van Herman Finkers gezien. Voorafgaand aan de show scrolt de tekst van Psalm 131 'Een pelgrimslied van David' over het beeld; in het Twents wel te verstaan.
Een mooie tekst, die ik graag voor mezelf wil bewaren door hier op mijn blog vast te leggen, in het Nederlands :-).

Heer, niet trots is mijn hart,
niet hoogmoedig mijn blik,
ik zoek niet wat te groot is
voor mij en te hoog gegrepen.

Nee, ik ben stil geworden,
ik heb mijn ziel tot rust gebracht.
Als een kind op de arm van zijn moeder,
als een kind is mijn ziel in mij.

Práchtig! Vrede.

relativering van het belang van innovatie

Lucht en leegte, zegt Prediker,
lucht en leegte, alles is leegte.
Welk voordeel heeft de mens van alles wat hij heeft verworven,
al zijn moeizaam gezwoeg onder de zon?
Generaties gaan, generaties komen,
maar de aarde blijft altijd bestaan.
De zon komt, de zon gaat onder,
en altijd snelt ze naar de plaats waar ze weer op zal gaan.
De wind waait naar het zuiden,
dan draait hij naar het noorden.
Hij draait en waait en draait,
en al draaiend waait de wind weer terug.
Alle rivieren stromen naar de zee,
toch raakt de zee niet vol.
De rivieren keren om,
ze gaan weer naar de plaats vanwaar ze komen,
en beginnen weer opnieuw te stromen.
Alles is vermoeiend,
zozeer dat er geen woorden voor te vinden zijn.
De ogen van een mens kijken, en vinden geen rust,
zijn oren horen, en ze blijven horen.
Wat er was, zal er altijd weer zijn,
wat er is gedaan, zal altijd weer worden gedaan.
Er is niets nieuws onder de zon.
Wanneer men van iets zegt: 'Kijk, iets nieuws,"
dan is het altijd iets dat er sinds langvervlogen tijden is geweest.
De vroegere generaties zijn vergeten,
en ook de komende zullen weer worden vergeten.

Mooie spreuk van Lao Tse, die past bij dit moment