"Waar is gezondheid, zoek naar de gezondheid!" (Where is health?!) Een uitspraak van Johannes Schmidt die hij keer op keer gebruikte in zijn training Traumawerk en zijn workshops Persoonlijk proceswerk.
Een belangrijke en wezenlijke uitspraak. En afgelopen week kreeg ik pas in de gaten hoe wezenlijk. Het blijkt dat in 1948 een definitie is opgesteld door de WHO die stelt dat gezondheid de afwezigheid is van ziekte. Volgens deze definitie zou iedereen bijna ziek zijn en is de focus gericht op ziekte. Deze opvatting geldt denk ik ook in de psychologie en de pscyhiatrie. Ongetwijfeld reden waarom de DSM5 zo dik is en eigenlijk iedereen een sticker zou kunnen krijgen met een ziekte of een afwijking. Een andere uitspraak van Johannes: "Trauma is a life-event". We, iedereen, maken dingen door die soms heftig, pittig, akelig enzovoorts zijn. En dat hoort bij het leven. Vaak ongewenst maar toch. En hier hebben we dan mee te dealen. En hier komt mijn nieuwste ontdekking om de hoek kijken. Een nieuwe definitie van gezondheid waarbij de nadruk ligt op de regie die iemand nog kan voeren over zijn leven.
December 2014 heeft Machteld Huber in haar proefschrift een nieuwe definitie geïntroduceerd, die grote navolging krijgt. Zij stelt de volgende definitie voor:
‘Gezondheid als het vermogen zich aan te passen en een eigen regie te voeren, in het licht van de fysieke, emotionele en sociale uitdagingen van het leven’, zo luidt het nieuwe concept. Huber: “Het verschil met de WHO-definitie is dat in dit concept de potentie benadrukt wordt om gezond te zijn of te worden, zelfs wanneer er sprake is van ziekte. Daarbij zijn persoonlijke groei en ontwikkeling en het vervullen van persoonlijke doelen in het leven net zo belangrijk.”
Een prachtige definitie de meteen al veel, internationale, bijval krijgt.
Waarom ik hier o.a. heel blij mee ben is dat persoonlijke groei en ontwikkeling en het vervullen van persoonlijke doelen zo integraal onderdeel is geworden van gezondheid.
Huber: “Doordat de nadruk ligt op veerkracht en eigen regie, voelen patiënten zich in hun kracht aangesproken en niet uitsluitend benaderd als zieke. Voor deze groep zijn sociale participatie en zingeving minstens zo belangrijk als aandacht voor hun fysieke klachten. Het is belangrijk dat een arts dat ook ziet.”
In het filmpje (5") wordt ze geïnterviewd en legt ze haar inzichten uit:
