"Jouw verhaal als bron" Een tweedaagse Persoonlijk Proceswerk met Wibe Veenbaas

Trynke Minzinga Zijlstra Veenstra

Blij ben ik, dat Wibe Veenbaas op mijn uitnodiging inging om een tweedaagse in het friese te komen geven. Wat het voor hem aantrekkelijk maakt is dat we verbonden zijn in het Fries-zijn en dat ik nog steeds in Friesland woon en dit soort dingen organiseer in Boksum, waar hij vroeger vaak langsfietste vanuit zijn geboorteplek Hijlaard naar school, op zijn Phoenix.

September 2017 heb ik, samen met mijn lief, de tweedaagse Vonken van Verlangen bij hem gevolgd en het was een openbaring om hem te zien werken. Ik was onder de indruk van zijn rust, lichtheid, zorgvuldig en bijzonder taalgebruik en zijn trefzekerheid.
Van Johannes (B.Schmidt die het weer van Jung had) heb ik geleerd dat niets zoveel invloed heeft op het leven van een kind dan het niet-geleefde leven van de ouder(s). En de inzichten die ik kreeg in het werken met Wibe, omtrent het leven van mijn moeder en haar vader hebben mij ruimte en inspiratie gegeven. Laten zien hóeveel invloed hun levens inderdaad op mij hebben gehad.

Wat ik ook prachtig vond was Wibe zijn adagium: Aannemen en toelaten, langs het hart laten gaan, tranen toestaan, ervaringen verteren en opnieuw vertrekken. Hoe nu verder, opnieuw vertrekken vraagt om terugkeer.Dit heeft hij laten zien in zijn werken met de deelnemers, zonder drama en zonder in emoties te verzanden. Indrukwekkend.

Veel van zijn werken draait om verlies en rouw, rouw als achterkant van liefde. Geen wonder zonder wond. En de plek van verwondering is de plek van bevruchting. Door rouw wordt de stem van jouw bestemming, het wonder van jouw trilling zichtbaar. Vandaar ook de naam van deze tweedaagse "Jouw verhaal als bron". Plek en ordening zijn voor Wibe richtsnoer in zijn werken en de dingen die niet overgaan. Kan je de tekens verstaan, zien wat er oplicht.

Of: rouw als achterkant van de liefde. Wat vraagt het van de professional, de rouwbegeleider, de therapeut om hiermee te werken? Wibe als ambachtsman heeft hier een prachtig artikel over geschreven waarin hij uitlegt wat dit van je vraagt. Over de illusies die je als begeleider hebt en hoe je als begeleider zelf zo geraakt kunt worden en hoe belangrijk het is je hier gewaar van te zijn. Met lege handen te staan en niets te kunnen doen. Hoe rouw en liefde in een dynamiek staan die ons 'ik' overstijgt. 'wij verwerken de rouw niet, de rouw verwerkt ons'. Wat een kunst het is om aanwezig te zijn en te blijven. En dat een diepere ordening plaats biedt aan alles wat is en heelt in die zin.

Tijdens onze telefoongesprekken zei hij een prachtige zin die ik op moest schrijven omdat ik het niet in één keer kon vatten: "één lichtje is genoeg om elkaar onze verhalen te vertellen en ze weer te verbinden aan de verhalen daar weer voorbij". Prachtig. En zo passend in deze winterse tijd.

Wibe Veenbaas (1949) is een van de grondleggers van Phoenix Opleidingen. Jarenlang gaf hij koers aan de organisatie. In de loop der jaren ontwikkelde Wibe een  eigen gedachtegoed; het vormt tot op de dag van vandaag de grondslag voor de vele opleidingen en workshops die Phoenix rijk is. Hij is auteur van vele publicaties zoals Vonken van Verlangen, De Maskermaker en Op verhaal komen en zijn nieuwste boek De tekens verstaan.

Wibe werkt met metaforen, met kleine opstellingen, opdrachten en met vragen over het thema van de deelnemers zelf vanuit het principe dat we de ander alleen kunnen dienen als we onszelf als instrument gebruiken.

Deze tweedaagse wordt zaterdag 10 en zondag 11 maart 2018 gegeven

Locatie: LOFT in Boksum 

Programma van 10.00 - 17.00 uur, inloop vanaf 9.30 uur

Kosten: € 425,- (incl lunch en koffie/thee)

Aanmelden: jeltinezijlstra@gmail.com

Moederschap en kindzijn

Eens in de zoveel tijd organiseer ik een gesprek met (max) 6 personen. In zo'n gesprek ontstaat elke keer weer iets vanuit het onbewuste, groepswijsheid kan je het ook noemen. Als je een gesprek aangaat, een moedig gesprek, dan open je in feite met zijn allen een veld. Ik hou er van.  

Vorige keer was het bij mij thuis vanwege de coronaperikelen en dat wil ik nog maar een keer doen omdat het nog niet helemaal open is in de restaurants. Prachtige mensen die aanschoven, die geraakt werden door de woorden, die zich kwetsbaar opstelden en hun gedachten en gevoelens deelden. Een bijzondere, rijke ontmoeting.

Deze keer Moederschap en Kindzijn. Je hebt een moeder of je bent een moeder, je bent een kind of je hebt een kind. Voor mij speelt dit als een rode draad door mijn leven.
Vooral de laatste jaren: op het moment dat ik besloot te stoppen bij mijn werk en mij daarin gesteund voelde kreeg ik een navelbreuk, een navelstreng werd doorgeknipt. Mijn kinderen gingen het huis uit. Mijn baarmoeder werd eruit gehaald. Mijn moeder is overleden. Mijn zus is overleden. En mijn hele leven staat in een ander perspectief.

En rouw brengt me meer dan ooit weer in verbinding met mijn eigen kindzijn, mijn verlangen naar mijn moeder, toen en nu. En rouw brengt me een levensgrote spiegel met daarin mijn eigen moederzijn weerspiegeld en mijn verlangen naar mijn kinderen.
Een moeder hebben of een moeder zijn. Een kind hebben of een kind zijn. Verlangen.

Universele thema's verlies, rouw, verlangen, authenticiteit, rollen (of functions zoals Eckhart Tolle zegt). Ik nodig je van harte uit om aan te schuiven. Je bent meer dan welkom.
Er is heerlijke koffie of thee en iets lekkers als je wilt.

Ik vind het wel fijn dat je even van tevoren aangeeft of je van plan bent om te komen. jeltinezijlstra@gmail.com Bedankt en oant sjens

Tim Minchin 'Live to learn'

Bijzonder hoe zoiets dan weer bij je binnenkomt. Wat hij zegt is me uit het hart gegrepen:

1. You don't have to have a dream
2. Don't seek happiness
3. Remember, it's all luck
4. Exercise
5. Be hard on your opinions
6. Be a teacher
7. Define yourself by what you love
8. Respect people with less than you
9. Don't rush