maandag 9 december 2024

Courageous tribal conversations

Een moedig gesprek is een gesprek waar je moed voor nodig hebt, waar je met een open hart ingaat, op zoek naar verbinding en in het veld van de groep ontstaat heling. 

De term courageous conversation heb ik ontleend aan David Whyte. En in courageous zit het woord coeur verstopt, frans voor hart. Whyte: 'a couragous conversation is the one you don't want to have'. Waarop hij altijd begint te lachen. Waarmee hij maar aan wil geven dat het niet iets is wat makkelijk gaat. Je moet een eerste stap zetten om je te begeven op hobbelig terrein, een beweging door moeilijkheden heen. Om te ontdekken dat er steun te vinden is, steun die al die tijd al onder onze voeten heeft gelegen.

De term tribal heb ik aan Olivier Winants ontleend. Als je een gesprek voert in een groep, tribe, dan ontstaat er iets ‘in het midden’ je zou het resonantie kunnen noemen maar je kan het ook een zegen noemen. Er is een bepaalde trilling waardoor je voelt dat het klopt en dat je merkt dat er iets is bijgekomen. Ik heb dit in de vijftien jaar dat ik dit nu doe elke keer opnieuw ervaren.
Winants zegt hier het volgende over: "Tribe is een plek waar de volle waarheid er mag zijn, tribe is eerbetoon aan ons collectieve verlangen tot levenlust. Tribe is de plek waar de overleving via diep verbonden relaties tot rust kan komen. Tribe is de plek waar we rouwen, waar pijn naar boven mag komen en geinfuseerd wordt met liefde."
En: "Door mensen dicht genoeg bij elkaar te brengen, en daarin de waarheid te stimuleren. Dan hebben we de diepe moed te vatten om elkaar voorbij de oppervlakte te ontmoeten, voorbij de waarheidsontwijking - de emotionele variant van onsteking, pus of etter. Enkel waar we onszelf vol laten zien en inbrengen, kan het leven in elk van ons zich in elkaar herkennen. Anders gezegd: wat niet in relatie wordt gebracht, heelt niet."

De gesprekken gaan over thema's als: hoe word ik een wijze oude(re) vrouw, hoe vul ik mijn derde levensdeel, hoe ben ik een goede voorouder en welke wijsheid heb ik in pacht. 

Clarissa Pinkola Estes van de 'Ontembare vrouw' zegt over de wijze oude vrouw, een crone, het volgende:  'Ze kijkt met de ogen van hart en ziel en dus met de ogen van de creërende macht. Dat maakt dat een Crone in alle scherpte soms ook zaken kan en durft te benoemen, die normaliter onder het tapijt geschoven blijven. Ze is voorbij aan pleasen en aardig gevonden willen worden. Liefdevol benoemt ze datgene, wat benoemd mag worden."

Als je dan over de helft bent van je leven wat is er dan nog mogelijk; wat wil zich via jou manifesteren. 

En hoe kan je een goede voormoeder zijn, wíl je überhaupt een goede voorouder zijn. Deze term heb ik ontleend aan Roman Krznaric met zijn boek 'de goede voorouder' waarin hij het heeft over lange termijndenken. Hij relativeert het egodenken, schetst zeven generaties voor jou en zeven generaties na jou met jouzelf er tussenin. Waar ben je je voorouders dankbaar voor en waar zal het nageslacht jou weer dankbaar voor zijn. 

En welke wijsheid heb jij in pacht. Iedereen heeft namelijk de wijsheid in pacht. De wijsheid is er en die kan je pachten, zeg maar. Net als een boer land pacht of een ondernemer een winkelpand. Het mooie is juist jóuw verhaal, jóuw waarheid en jouw kwetsbaarheid. 

In onze moedige gesprekken word je uitgenodigd om ook je pijn te laten zien. Pijn omhoog laten komen geeft verbinding, met jezelf maar ook met anderen. Met de idee om de kracht van die pijn om te zetten naar een constructieve kracht. Belangrijk om hierbij te zeggen dat het niet gaat om therapie. Maar het laten zien van je pijn en je gedragen voelen in het veld van de andere vrouwen heeft op zichzelf een helende werking. Daar hoeft verder niemand iets voor te doen en daar mag je en kan je op vertrouwen. Winants zegt het zo: "In het zachtmoedig en openhartig bij elkaar komen als mensen, komt het zielsherstel altijd vanzelf op gang."

Onderwerpen als tussentijd, 'liminal time', komen in de gesprekken voorbij en Jean Shinoda Bolen zegt hier mooie dingen over. Bijvoorbeeld dat je door een crisis in die tussentijd terecht kunt komen en uitgedaagd wordt om na te denken wat je nu écht wilt. Waarbij ze de volgende vragen centraal stelt: 

  • will it be meaningful
  • will it be fun 
  • is it driven by love
Prachtige vragen om over na te denken als je in je derde levensdeel terecht bent gekomen. 

Er was verwarring of de bijeenkomsten specifiek bedoeld zijn voor vrouwen met kinderen. Dat is zeker niet het geval. Het grappige is dat er in de eerste groep die de serie volgt meer vrouwen zijn zonder kinderen dan met. De verwarring ontstaat mogelijk doordat ik het over goed voorouderschap heb. Maar dat zie ik in de volle breedte. Als vrouw kan je dingen doen die een positief effect hebben op de wereld om je heen en daarmee ook op de wereld na jou; als ik in een enthousiaste bui ben noem ik dit: leven geven.

Het boek van Anneke Wittermans 'Ode aan de laatste van de vrouwenlijn' kwam in die zin ook voorbij. Van haar komt de term laatstelijners, vrouwen die geen kinderen hebben en vrouwen die zoons hebben. Zij zegt hier het volgende over: De laatsten van de vrouwenlijn wacht een speciale invulling van het leven. Laatstelijners hebben een andere levensopdracht, een buitengewone missie. Zij worden geroepen om datgene, wat zich eeuwenlang in de vrouwenlijn heeft kunnen opbouwen te filteren, verfijnen, belichamen en te bevrijden. Hierin zijn laatstelijners toonbeelden, voorlopers, pioniers hoe in het leven te excelleren. 

Eén van de deelneemsters aan de vijfdaagse, Pauline Kemkers schreef posts op Linkedin van de eerste twee bijeenkomsten. Te mooi om niet te delen: 

Dag 2
Leven geven, leven!
Vier het leven, elke dag!
Niet altijd vanzelfsprekend!

Poeh, dit was weer zo'n verbindende dag vol leerzame levensverhalen. Een stel wijze moedige vrouwen bij elkaar. Sterk en prachtig in hun eigenzinnigheid en puurheid, met het hart open. Ik hou daarvan. Ik mocht deel zijn van dit krachtige en tegelijk kwetsbare gezelschap! De veranderde samenstelling gaf een draai aan de onderlinge dynamiek en impact. 

Van de locatie en weersomstandigheden kan ik dan extra genieten. Buitenleven is altijd een inspiratie voor mij. Grote groepen ganzen in waterige en wit besneeuwde weilanden bij Pean in Akkrum. Dreigende wolkenluchten en frisse buien. Binnen een warm houtvuurtje in de kachel. Niets te klagen. 

Mooi om te zien hoeveel leven gegeven wordt in alle vormen, soorten, kleuren en geuren. In de context van werk én in de privewereld. Voormoeder, volgmoeder, moeder... baarmoeder... Hoe tevreden de één en hoe boos, bang of bedroefd de ander kan zijn in haar eigen historische film vol scènes met en zonder kinderen... Ieder haar eigen verhaal, in leven met de liefde die stroomt in jezelf. Soms ontploft de emotie. Soms slaat het naar binnen. Proces. Pijn. Energie. Doorgeven. Doorleven. Potentieel met de wijsheid in pacht... 

Dag 1
Vrouwen en laagjes...

Zweverig? Opstijgen? Dacht het niet! Evenwicht tussen spiritualiteit en aardsheid, op een prachtige pure plek bij Akkrum bij Pean aan het water...

Vrouwen geven leven door, op heel veel manieren. Vrouwen zijn moedig en durven te vertrouwen op persoonlijke kracht in het kwetsbaar zijn. Mannen kunnen dat ook, zéker, maar gisteren was ik tussen enkel mooie wijze (oude) vrouwen. Stevig kaliber. Rake levensverhalen! Onder ons zoekende burgemeesters, verdwaalde import, dochters, moeders, oma's, zwarte bladzijden, naamgenoten, levende rouw, en meer. Sterke vrouwen geschiedenissen, inspirerende teksten, gesproken en geschreven. Symboliek. 

Leeftijden, leef tijden, stromende levensfasen... voeding. Ik hou ervan.

Vrouwen hebben harde en zachte kanten. Ik ook. Jij ook. In de dynamiek en intensiteit van beide, en alle laagjes daartussen, met meer en minder impact, leven wij ons leven. En het was fris, voor sommigen onder ons zelfs koud, na een duik of dip in het open water! Dus laagjes shirts en vesten zijn ook helpend, verwarmend! Zachte stofjes graag... 

Ooohh, en wat zijn we goed in zelfkritiek. Gelukkig ook in verkennen van zelfinzicht! Welke wijsheid heb jij in pacht...? Achteruit kijken. Vooruit kijken. Voormoeders. Volgmoeders. Vrouwen geven leven door. Niet altijd letterlijk via biologische eigen kinderen, maar op heel veel manieren... 

In het komend voorjaar organiseer ik nog twee 'losse' couragous tribal conversations waarvan je de data hier terug kunt vinden. 

Geen opmerkingen: