Frank Furedi over 'Culture of fear'

In de de lezingenreeks 'Encyclopedie van de angst', georganiseerd door de Studium Generale van de Universiteit Utrecht kwam Frank Furedi voorbij. Deze lezing trof mij. Frank Furedi is Professor of Sociology at University of Kent en auteur van 'Politics of Fear', 'Where Have All the Intellectuals Gone?', 'Therapy Culture', 'Paranoid Parenting' and 'Culture of Fear'. Hij laat haarscherp zien hoe wezenlijk het is welke focus je hebt; ben je gericht op angst of ben je gericht op vertrouwen. Het is zelfs zo dat hij mijn overtuiging om te coachen aan het wankelen heeft gebracht. (aanvulling 9.9.2013: ik ben ook feitelijk gestopt met coaching)

Mijn interpretatie van wat hij zegt
Hij rafelt het fenomeen angst uiteen in zeven delen.
1. Angst is een autonoom fenomeen geworden. We hebben te maken met angst voor de angst
2. Angst plakt per persoon en per moment ergens anders op: varkensgriep, misbruik van kinderen, terrorisme, milieuvervuiling, vliegen door een aswolk, willekeurige mensen die een landelijke feestdag verstoren, etcetc
3. Angst wordt een resource voor politieke partijen om claims op te leggen; links op o.a. het milieu en rechts o.a. op het terrorisme
4. Taal wordt gebruikt om angst te dramatiseren, dit neemt apocalyptische vormen aan.
5. Angst bindt niet meer samen; onze grootouders hadden een gedeelde angst: economische onzekerheid, werkloosheid; onze ouders waren bang voor kernraketten en de koude oorlog; maar de huidige generatie is voor allerlei verschillende dingen bang
Angst is geprivatiseerd, stelt Furedi.
6. Meer en meer worden we geregeerd door angst en herdefiniëren we de betekenis van het 'mens zijn': je bent/lijkt als mens niet meer in staat om te dealen met het leven, je bent machteloos, wordt depressief, hebt therapie nodig, medicijnen, etc
Je bent getraumatiseerd, kunt hier niet overheen komen en je kunt hierdoor niet het leven nemen zoals het komt.
7. Voorgaande beïnvloedt het contact van mens tot mens; hoe kan je elkaar ooit vertrouwen in een cultuur van angst.

Stuk voor stuk herken ik deze zeven delen die hij voorlegt. Alleen mijn keus is om met mijn werk, mijn leven, in te zoomen op angst en veiligheid. Terwijl hij impliciet zegt dat je daarmee de cultuur van angst alleen maar versterkt. Vandaar ook mijn twijfel over het belang van coaching, mijn coaching.

(aanvulling 9.9.2013: ik ben ook feitelijk gestopt met coaching)