 |
| Trynke Minzinga Zijlstra Veenstra |
De oude man en de zee
Aan de vloedlijn stond hij
Vragend, met de woorden van de zee:
‘Ik blijf bij je, ik ga met je mee.
Ook ik heb averij
Opgelopen in mijn leven’,
Zei ze zachtjes.
Op de golven waren lachjes
Van een kind dat nog alles gaat beleven.
De schelpen beaamden dit gesprek,
in het verborgen, soms oplichtend.
Immers: nabijheid heeft geen vaste plek.
Het woord is vlees geworden, nog zoëven.
Een verlangen zonder vast bestek,
De stem van de ander in je leven.
Wierd Minzinga Zijlstra
01-04-1991
2 opmerkingen:
Jouw vader kon zo prachtig dichten, Jeltine. Daar heb je een heel leven voeding aan.
Wat prachtig geformuleerd. Ik weet nu van wie jij het hebt om zulke prachtige teksten te kunnen schrijven.
Een reactie posten