'In het begin was er niets' Bart Moeyaert met het Nederlands Blazersensemble

foto: Susanna Kronholm

Mensen die mij nog kennen van het Noordelijk Vrouwennetwerk weten misschien nog dat ik een aantal keren de avond opende met het gedicht 'Dit' van Bart Moeyaert. Eén van mijn eerste posts in 2007 op deze weblog. En sinds die tijd heb ik hem ook opgenomen in het lijstje van 'mijn inspiratie op het internet' hier rechts naast deze blog.
Maar 'Dit' dus, zo'n prachtig gedicht wat taal geeft aan relativering, prachtige relativerende taal over schrijven.

In deze zelfde tijd gaf ik een keer een 'authenticiteitslezing' voor het netwerk van Martijn Aslander, pionier en verbinder van mensen, informatie en ideeën. Mocht je hem nog niet kennen ga dat dan zeker doen! Hier is zijn website. En ook hij staat natuurlijk in bovengenoemd lijstje. Voorjaar 2009 organiseerde ik samen met Roos Geerinck Congres Nieuw 2.0 met hem als key-note speaker. Dik tien jaar later weet ik dat ik veel van hem heb geleerd, heeft hij me op een bepaalde manier wat gegidst.

Nu denk je misschien waar gaat dit heen; punt is dat ik het zelf ook niet helemaal weet. Aanleiding is de verbouwing van onze badkamer met aansluitend nieuwe vloerbedekking op de eerste verdieping. Dit allemaal door forse lekkerij waar we pas na jaren achter zijn waar het vandaan komt. En voor je het weet gaat deze blog over alle ingrepen en gedoe rondom ons huis maar nee, dat is in ieder geval níet de bedoeling van deze blog. En douchen doen we in een tentje in de tuin maar ook daar gaat deze blog verder niet over, ook niet over de regenton ernaast waar we 's ochtends inzitten als we niet gaan zwemmen bij de Tearnzerwielen.

Nee, het opruimen op de eerste verdieping is eigenlijk de veroorzaker van deze blog. In één van de kasten lag nl een hele stapel papieren van mij. Weerslag van allerlei bijeenkomsten die ik organiseerde en weerslag van allemaal mensen, denkers die mij inspireerden. Dus nu ben ik meteen maar aan het 'schiften' (ja, ik weet het, een friesisme) van die papieren en krijg dus alles door de handen. Overigens zou Marie Kondo van het moderne ontspullen (waar ik overigens verder niet van ben) trots op me zijn.
Ondertussen denk je misschien: jeetje Jeltine, doe even niet zo verward. Snap ik, denk ik zelf ook vaak maar dit is hoe mijn brein werkt. Alles door elkaar en aan elkaar.

ikke toen ik nog jong was 

Het doet me goed het allemaal voorbij te zien komen. Ik zie een consistente lijn: wholehearted mijn activiteiten vormgeven. En misschien iets te vaak te snel weer doorrrrr zonder even te genieten van dat wat er was. Dus dat haal ik nu een klein beetje in zou je kunnen zeggen. Er ontstaat vrije ruimte in mijn hoofd na alle verlies in mijn gezin van herkomst.
En ik zou mezelf niet zijn als ik dat niet graag wil delen. Gisteren waren de kinderen hier en ik heb een halfslachtige poging gedaan maar die hebben zoveel drukte met zichzelf dat daar weinig ruimte is voor moeders activiteiten in het verleden dus jullie, lezers van mijn blog en nieuwsbrief zijn de pineut van mijn deeldrift.

En nú komen we dus bijna bij de aanleiding voor deze blog! Ik zag, vond terug, de cd 'De Schepping' van het Nederlands Blazersensemble met Bart Moeyaert, waarvan ik het 2e nummer en de helft van het 3e nummer had gebruikt in die bovengenoemde 'Authenticiteitslezing'. En opnieuw, als ik ernaar luister ben ik zó onder de indruk van de taal van hem: 'In het begin was er niets'.
Hierin zegt hij onder andere: 'Als je het begin van alles wil zien moet je erg veel weglaten, ook je moeder'. Mijn tip voor iedereen die systemisch werkt, en opstellingen begeleidt zou ik willen aanraden hiernaar te luisteren (met een knipoog); op zoek naar het zogeheten 'lege midden'. Maar los daarvan, voor iedereen die houdt van taal, poëzie en mysterie, heerlijk!