Het zelfgenezend vermogen van het lichaam, integraal overgenomen van Wikipedia,

Waarom deze lap tekst overgenomen?
Mijn blog werkt voor mezelf als een mogelijkheid om mijn denken te verhelderen. Ik denk dat in mijn redenenatie (op termijn van maanden/jaren) het 'zelfgenezend vermogen' een heel belangrijke rol speelt en daarom heb ik het zelf nodig om dit in het geheel op te nemen van mijn serie blogs over 'veiligheid'. Er staan termen in die me niks zeggen maar ik ben er niet in gaan snoeien.
Daarnaast hoop ik natuurlijk ook dat jij, lezer, hierdoor contact maakt met een mogelijk vergeten gebied in jezelf.

Hippocrates 460 v.Chr.- 377 v.Chr. noemde het zelfgenezend vermogen ‘Physis’. Galenus (130 - 200 n. Chr.) was ervan overtuigd dat het de taak was van de arts om het zelfgenezend vermogen te ondersteunen en bevorderen. Dit lijkt op de visie van Paracelsus (1493 - 1541), hij zag het als zijn taak om het de vitale lichaamskracht te ondersteunen. Het denken over het concept van het zelfgenezend vermogen is in de tijd van de Renaissance, samen met de invoering van het mechanische mensbeeld, grotendeels in de vergetelheid geraakt in de geneeskunde. Tegenwoordig proberen de psychoneuro-immulogie (PNI) en de psychoneuro-endocrinologie (PNE) antwoord te geven op de vraag waarom de ene persoon wel en de ander niet geneest bij allerlei lichamelijke en geestelijke bedreigingen als bacteriële en virale infectie, kanker, maar ook bijvoorbeeld psychotrauma. Meestal wordt de term zelfgenezend vermogen niet gebruikt in de psychoneuroimmunologie. In de hedendaagse hypnotherapie, en in mindere mate psychotherapie wordt ook gesproken over zelfgenezend vermogen en ook placebo-onderzoek gebruikt deze term.

Het zelfgenezend vermogen lijkt afhankelijk te zijn van probleemherkenning en het hebben van en adequate responsmogelijkheid. Bij kanker bijvoorbeeld, herkent het lichaam de kanker niet als lichaamsvreemd. Het zelfgenezend vermogen is iets wat zich volgens aanhangers van de alternatieve geneeswijze voornamelijk afspeelt in het onderbewustzijn.

Het zelfgenezend vermogen kan ongunstig beïnvloed worden door allerlei vormen van lichamelijke en emotionele stress en dreigend gevaar, slechte voeding, (psycho)trauma, meerdere ziekten tegelijk of zware ziekte, maar volgens alternatief therapeuten ook bijvoorbeeld door aardstralen.

Het zelfgenezend vermogen is een weinig begrepen en weinig onderzocht fenomeen. Er worden naast fysieke oorzaken tal van mogelijke invloeden op het zelfgenezend vermogen aangewezen waaronder gedachten, gevoelens en emoties, zie de psychoneuroimmunologie het placebo-effect, het nocebo-effect, het Repelsteeltje-effect.

Hoewel de oorzaken van het tekort aan zelfgenezend vermogen niet goed zijn onderzocht en niet goed worden begrepen, zijn er wanneer het zelfgenezend vermogen tekort lijkt te schieten, verschillende therapievormen die het zelfgenezend vermogen op diverse manieren proberen te ondersteunen. Volgens Dr. S Horsten en Dr. K Riepma doen alle therapieën (regulier en complementair) over het algemeen niets anders dan het zelfherstellend vermogen van het lichaam stimuleren of ondersteunen.[1].

De psychotherapie (cognitieve therapie) gaat ervan uit dat als de patiënt zich zijn problemen bewust wordt, ze vanzelf zullen oplossen.

De hypnotherapie veronderstelt direct met het onderbewustzijn te communiceren en via deze communicatie wordt de patiënt een nieuwe aanpak of strategie aangeleerd om adequaat te reageren op een probleem.

De Simontontherapie (een psychosociale therapie) streeft ernaar het immuunsysteem via het onderbewustzijn de patiënt de kankercel te laten herkennen.

Het zelfherstellend vermogen van een mens is uiteraard ook het herstellen van bijvoorbeeld een verkoudheid, stress, een wondje en dergelijke en staat opzich los van alternatieve geneeswijzen.