Hier een deel van het antwoord van Johannes B Schmidt, mijn trainer traumawerk en jarenlange leermeester wat hij me gister gaf toen ik hem mailde over mijn blogreeks over veiligheid. Wat ik te bieden heb dat gaat over dat stuk wat mensen zelf niet zien en meestal pas ontdekken als het te laat is.
"I am not surprised people are struggling with the idea of safety. People have no frame of reference other than their daily routine. If you say to someone that his/her perception is shut down and you can do something about it people will not understand. For them their state IS NORMAL. They may only feel the inner situation when they are on the edge, stressed, challenged, on their limit. But then it is usally played down, going by fast, and not really paid close attention to it."
vrijdag 19 februari 2010
woensdag 17 februari 2010
Veiligheid en angst
Wikipedia over angst: 'Angst is een fysiologische toestand die gekenmerkt is door lichamelijke, cognitieve, emotionele en gedragscomponenten. Angst kent verschillende gradaties. Voorbeelden van mildere vormen zijn: ‘je niet op je gemak voelen’, onrust en bezorgdheid. Voorbeelden van meer extreme vormen zijn paniek, de paniekstoornis en de gegeneraliseerde angststoornis.' Sofar Wikipedia
Je veilig voelen suggereert de afwezigheid van angst. En natuurlijk weet je meteen dat dat niet reeël is. We leven in een wereld waarin er veel angstbronnen zijn waaruit geput kan worden, de kranten, media en internet zijn drie belangrijke. Maar ook in de winkel lopen en iemand loopt tegen je op en zegt niks. Of je wordt afgesneden door een auto. Of er zit een spin in je slaapkamer. Noem maar op.
Hoe verhoudt angst zich nu tot de behoefte aan veiligheid? Geen idee natuurlijk maar ik probeer middels mijn blog voor mezelf een beetje helderheid te krijgen.
Vanuit de behoefte aan veiligheid ga je verschillende acties ondernemen:
* Je gaat situaties vermijden waarin je geconfronteerd wordt met angst
* Je gaat je angstgevoelens negeren en wegdrukken; ontwikkelt ijzersterke patronen hiervoor, hoe ouder het patroon, hoe zwaarder verankerd.
* Je verdooft jezelf door heel hard te werken, te veel te drinken, teveel te eten, drugs te nemen, medicatie
Hoe jouw reactie ook is, ik weet dat dit flink wat energie kost om niet geconfronteerd te worden met je angst in de verwachting dat je je daardoor veilg voelt. En het is jammer maar helaas maar op de lange termijn gaan bovenstaande acties niet werken. Het is net een waterbed nl. Als je op de ene plek naar beneden drukt komt er op een andere plek iets naar boven. En het verband is vrijwel nooit logisch.
Wat ik o.a. heb geleerd van Jaap van der Wal, embryoloog www.embryo.nl, is dat als je twee schijnbaar tegengestelde polen tegen over elkaar zet in het lemniscaat dat geen van beide polen goed zijn maar het zit 'em in de beweging tussen de ene pool en de andere. Hij zegt: je verricht je leven, je verricht je lichaam. Een manier van denken die ik niet in zijn geheel kan bevatten maar waar ik het principe heel goed van snap.
Met betrekking tot angst en veiligheid gaat het dus niet om het bereiken van de ene of de andere 'staat' maar om de beweging die er steeds opnieuw ontstaat. En dan heeft Loesje hier nog een prachtige spreuk voor gemaakt: Leven is meervoud van lef. Je hebt elke keer weer de moed te vinden om in beweging te komen. Voorwaar geen kleinigheid vind ik.
Je veilig voelen suggereert de afwezigheid van angst. En natuurlijk weet je meteen dat dat niet reeël is. We leven in een wereld waarin er veel angstbronnen zijn waaruit geput kan worden, de kranten, media en internet zijn drie belangrijke. Maar ook in de winkel lopen en iemand loopt tegen je op en zegt niks. Of je wordt afgesneden door een auto. Of er zit een spin in je slaapkamer. Noem maar op.
Hoe verhoudt angst zich nu tot de behoefte aan veiligheid? Geen idee natuurlijk maar ik probeer middels mijn blog voor mezelf een beetje helderheid te krijgen.
Vanuit de behoefte aan veiligheid ga je verschillende acties ondernemen:
* Je gaat situaties vermijden waarin je geconfronteerd wordt met angst
* Je gaat je angstgevoelens negeren en wegdrukken; ontwikkelt ijzersterke patronen hiervoor, hoe ouder het patroon, hoe zwaarder verankerd.
* Je verdooft jezelf door heel hard te werken, te veel te drinken, teveel te eten, drugs te nemen, medicatie
Hoe jouw reactie ook is, ik weet dat dit flink wat energie kost om niet geconfronteerd te worden met je angst in de verwachting dat je je daardoor veilg voelt. En het is jammer maar helaas maar op de lange termijn gaan bovenstaande acties niet werken. Het is net een waterbed nl. Als je op de ene plek naar beneden drukt komt er op een andere plek iets naar boven. En het verband is vrijwel nooit logisch.
Wat ik o.a. heb geleerd van Jaap van der Wal, embryoloog www.embryo.nl, is dat als je twee schijnbaar tegengestelde polen tegen over elkaar zet in het lemniscaat dat geen van beide polen goed zijn maar het zit 'em in de beweging tussen de ene pool en de andere. Hij zegt: je verricht je leven, je verricht je lichaam. Een manier van denken die ik niet in zijn geheel kan bevatten maar waar ik het principe heel goed van snap.
Met betrekking tot angst en veiligheid gaat het dus niet om het bereiken van de ene of de andere 'staat' maar om de beweging die er steeds opnieuw ontstaat. En dan heeft Loesje hier nog een prachtige spreuk voor gemaakt: Leven is meervoud van lef. Je hebt elke keer weer de moed te vinden om in beweging te komen. Voorwaar geen kleinigheid vind ik.
dinsdag 16 februari 2010
Het zelfgenezend vermogen van het lichaam, integraal overgenomen van Wikipedia,
Waarom deze lap tekst overgenomen?
Mijn blog werkt voor mezelf als een mogelijkheid om mijn denken te verhelderen. Ik denk dat in mijn redenenatie (op termijn van maanden/jaren) het 'zelfgenezend vermogen' een heel belangrijke rol speelt en daarom heb ik het zelf nodig om dit in het geheel op te nemen van mijn serie blogs over 'veiligheid'. Er staan termen in die me niks zeggen maar ik ben er niet in gaan snoeien.
Daarnaast hoop ik natuurlijk ook dat jij, lezer, hierdoor contact maakt met een mogelijk vergeten gebied in jezelf.
Hippocrates 460 v.Chr.- 377 v.Chr. noemde het zelfgenezend vermogen ‘Physis’. Galenus (130 - 200 n. Chr.) was ervan overtuigd dat het de taak was van de arts om het zelfgenezend vermogen te ondersteunen en bevorderen. Dit lijkt op de visie van Paracelsus (1493 - 1541), hij zag het als zijn taak om het de vitale lichaamskracht te ondersteunen. Het denken over het concept van het zelfgenezend vermogen is in de tijd van de Renaissance, samen met de invoering van het mechanische mensbeeld, grotendeels in de vergetelheid geraakt in de geneeskunde. Tegenwoordig proberen de psychoneuro-immulogie (PNI) en de psychoneuro-endocrinologie (PNE) antwoord te geven op de vraag waarom de ene persoon wel en de ander niet geneest bij allerlei lichamelijke en geestelijke bedreigingen als bacteriële en virale infectie, kanker, maar ook bijvoorbeeld psychotrauma. Meestal wordt de term zelfgenezend vermogen niet gebruikt in de psychoneuroimmunologie. In de hedendaagse hypnotherapie, en in mindere mate psychotherapie wordt ook gesproken over zelfgenezend vermogen en ook placebo-onderzoek gebruikt deze term.
Het zelfgenezend vermogen lijkt afhankelijk te zijn van probleemherkenning en het hebben van en adequate responsmogelijkheid. Bij kanker bijvoorbeeld, herkent het lichaam de kanker niet als lichaamsvreemd. Het zelfgenezend vermogen is iets wat zich volgens aanhangers van de alternatieve geneeswijze voornamelijk afspeelt in het onderbewustzijn.
Het zelfgenezend vermogen kan ongunstig beïnvloed worden door allerlei vormen van lichamelijke en emotionele stress en dreigend gevaar, slechte voeding, (psycho)trauma, meerdere ziekten tegelijk of zware ziekte, maar volgens alternatief therapeuten ook bijvoorbeeld door aardstralen.
Het zelfgenezend vermogen is een weinig begrepen en weinig onderzocht fenomeen. Er worden naast fysieke oorzaken tal van mogelijke invloeden op het zelfgenezend vermogen aangewezen waaronder gedachten, gevoelens en emoties, zie de psychoneuroimmunologie het placebo-effect, het nocebo-effect, het Repelsteeltje-effect.
Hoewel de oorzaken van het tekort aan zelfgenezend vermogen niet goed zijn onderzocht en niet goed worden begrepen, zijn er wanneer het zelfgenezend vermogen tekort lijkt te schieten, verschillende therapievormen die het zelfgenezend vermogen op diverse manieren proberen te ondersteunen. Volgens Dr. S Horsten en Dr. K Riepma doen alle therapieën (regulier en complementair) over het algemeen niets anders dan het zelfherstellend vermogen van het lichaam stimuleren of ondersteunen.[1].
De psychotherapie (cognitieve therapie) gaat ervan uit dat als de patiënt zich zijn problemen bewust wordt, ze vanzelf zullen oplossen.
De hypnotherapie veronderstelt direct met het onderbewustzijn te communiceren en via deze communicatie wordt de patiënt een nieuwe aanpak of strategie aangeleerd om adequaat te reageren op een probleem.
De Simontontherapie (een psychosociale therapie) streeft ernaar het immuunsysteem via het onderbewustzijn de patiënt de kankercel te laten herkennen.
Het zelfherstellend vermogen van een mens is uiteraard ook het herstellen van bijvoorbeeld een verkoudheid, stress, een wondje en dergelijke en staat opzich los van alternatieve geneeswijzen.
Mijn blog werkt voor mezelf als een mogelijkheid om mijn denken te verhelderen. Ik denk dat in mijn redenenatie (op termijn van maanden/jaren) het 'zelfgenezend vermogen' een heel belangrijke rol speelt en daarom heb ik het zelf nodig om dit in het geheel op te nemen van mijn serie blogs over 'veiligheid'. Er staan termen in die me niks zeggen maar ik ben er niet in gaan snoeien.
Daarnaast hoop ik natuurlijk ook dat jij, lezer, hierdoor contact maakt met een mogelijk vergeten gebied in jezelf.
Hippocrates 460 v.Chr.- 377 v.Chr. noemde het zelfgenezend vermogen ‘Physis’. Galenus (130 - 200 n. Chr.) was ervan overtuigd dat het de taak was van de arts om het zelfgenezend vermogen te ondersteunen en bevorderen. Dit lijkt op de visie van Paracelsus (1493 - 1541), hij zag het als zijn taak om het de vitale lichaamskracht te ondersteunen. Het denken over het concept van het zelfgenezend vermogen is in de tijd van de Renaissance, samen met de invoering van het mechanische mensbeeld, grotendeels in de vergetelheid geraakt in de geneeskunde. Tegenwoordig proberen de psychoneuro-immulogie (PNI) en de psychoneuro-endocrinologie (PNE) antwoord te geven op de vraag waarom de ene persoon wel en de ander niet geneest bij allerlei lichamelijke en geestelijke bedreigingen als bacteriële en virale infectie, kanker, maar ook bijvoorbeeld psychotrauma. Meestal wordt de term zelfgenezend vermogen niet gebruikt in de psychoneuroimmunologie. In de hedendaagse hypnotherapie, en in mindere mate psychotherapie wordt ook gesproken over zelfgenezend vermogen en ook placebo-onderzoek gebruikt deze term.
Het zelfgenezend vermogen lijkt afhankelijk te zijn van probleemherkenning en het hebben van en adequate responsmogelijkheid. Bij kanker bijvoorbeeld, herkent het lichaam de kanker niet als lichaamsvreemd. Het zelfgenezend vermogen is iets wat zich volgens aanhangers van de alternatieve geneeswijze voornamelijk afspeelt in het onderbewustzijn.
Het zelfgenezend vermogen kan ongunstig beïnvloed worden door allerlei vormen van lichamelijke en emotionele stress en dreigend gevaar, slechte voeding, (psycho)trauma, meerdere ziekten tegelijk of zware ziekte, maar volgens alternatief therapeuten ook bijvoorbeeld door aardstralen.
Het zelfgenezend vermogen is een weinig begrepen en weinig onderzocht fenomeen. Er worden naast fysieke oorzaken tal van mogelijke invloeden op het zelfgenezend vermogen aangewezen waaronder gedachten, gevoelens en emoties, zie de psychoneuroimmunologie het placebo-effect, het nocebo-effect, het Repelsteeltje-effect.
Hoewel de oorzaken van het tekort aan zelfgenezend vermogen niet goed zijn onderzocht en niet goed worden begrepen, zijn er wanneer het zelfgenezend vermogen tekort lijkt te schieten, verschillende therapievormen die het zelfgenezend vermogen op diverse manieren proberen te ondersteunen. Volgens Dr. S Horsten en Dr. K Riepma doen alle therapieën (regulier en complementair) over het algemeen niets anders dan het zelfherstellend vermogen van het lichaam stimuleren of ondersteunen.[1].
De psychotherapie (cognitieve therapie) gaat ervan uit dat als de patiënt zich zijn problemen bewust wordt, ze vanzelf zullen oplossen.
De hypnotherapie veronderstelt direct met het onderbewustzijn te communiceren en via deze communicatie wordt de patiënt een nieuwe aanpak of strategie aangeleerd om adequaat te reageren op een probleem.
De Simontontherapie (een psychosociale therapie) streeft ernaar het immuunsysteem via het onderbewustzijn de patiënt de kankercel te laten herkennen.
Het zelfherstellend vermogen van een mens is uiteraard ook het herstellen van bijvoorbeeld een verkoudheid, stress, een wondje en dergelijke en staat opzich los van alternatieve geneeswijzen.
maandag 15 februari 2010
Komt een klein meisje bij de dokter
Sinds een paar weken volg ik de blog van Gaston. Gaston is de vader van een meisje van twee jaar waar eind vorig jaar kanker geconstateerd is. Het is hartverscheurend om zijn blogs te lezen. Sinds kort twittert hij ook, zie deze link .
Vandaag vraagt hij aandacht voor Wereld Kanker Dag en doet een oproep om de St Kika een donatie te doen via deze link . Ik onderstreep dat van harte door deze blog en met onderstaande video. En behalve dat heb ik het verlangen dat we zoveel mogelijk positieve energie naar Emilie sturen.
Vandaag vraagt hij aandacht voor Wereld Kanker Dag en doet een oproep om de St Kika een donatie te doen via deze link . Ik onderstreep dat van harte door deze blog en met onderstaande video. En behalve dat heb ik het verlangen dat we zoveel mogelijk positieve energie naar Emilie sturen.
zondag 14 februari 2010
Veiligheid en het internet
Tsja, dat is me nogal een thema: veiligheid en het internet. Ik pik er kleine brokstukken uit die ik tegenkom in mijn dagelijkse leven.
Afgelopen week ervoer ik een ESG (Emotioneel Significante Gebeurtenis; een ESG kan heel goed een overweldigende gebeurtenis zijn maar hoeft dat niet te zijn)
Zo nu en dan doe ik de organisatie voor een lezing of workshops, door anderen. Dit kondig ik aan op mijn site en op allerlei andere plekken en zo was mijn workshopavond 'Tot jezelf komen', zie mijn site, terecht gekomen op de site van de NHL hier in Leeuwarden.
Eén van de studenten werd getriggerd en ging op mijn site kijken en vond het redelijk vaag en zweverig kennelijk want hij pikte mijn spreuk 'kijken doe ik met mijn ogen, zien doe ik met mijn hart' eraf en zette dat op een jongerenforum. Wat er gebeurde is dat er veel jongeren vanaf dat forum mijn site gingen bezoeken en allerlei zaken met knippen/plakken belachelijk gingen maken met zijn allen. Ongenuanceerd en grof.
Doordat ik regelmatig de statistieken van mijn site check, zag ik buitensporig veel bezoek van dat forum en ging die link volgen. Las vervolgens wat daar allemaal werd gezegd en schrok me een hoedje. Ik zat helemaal te shaken en was totaal verrast.
Ik ging wel meteen in de actiestand: docenten die ik bij de betreffende opleiding ken, getweet en gebeld. En ik ben op het internet gaan zoeken naar de student die het was gestart. Hij was goed traceerbaar en wilde een centje bijverdienen en had hiertoe een eigen site in de lucht. Op zijn contactformulier heb ik gereageerd en gezegd dat ik het niet begreep, baalde en ook best over hem op twitter wilde eikelen.
Maar de hele dag stond in het teken van dit gebeuren. En ik realiseerde me dat dit, voor mij, een zaadje kan zijn voor een angstaanval. Gelukkig heb ik veel geleerd in de afgelopen jaren om niet het standaardpad te volgen, het patroon, en ik heb ook geen buitensporige angsten hierdoor gekregen.
Waar ik heel erg blij mee was, is dat de betreffende student aan het eind van de dag met een uitgebreide, genuanceerde mail reageerde. Hij was waarschijnlijk alert doordat ik twitter had genoemd. We hebben een drietal keren heen en weer gemaild en hij heeft me uiteindelijk ook nog uitgelegd hoe de cultuur voor dit jongerenforum een beetje in elkaar zit. Hij begon in die zin zelfs nog over normen en waarden.
Al met al was ik heel erg blij met dit mailcontact en heb het gevoel dat ik het uiteindelijk heb getroffen met deze jongen. En ik voel me weer veilig genoeg om op het internet te blijven.
Afgelopen week ervoer ik een ESG (Emotioneel Significante Gebeurtenis; een ESG kan heel goed een overweldigende gebeurtenis zijn maar hoeft dat niet te zijn)
Zo nu en dan doe ik de organisatie voor een lezing of workshops, door anderen. Dit kondig ik aan op mijn site en op allerlei andere plekken en zo was mijn workshopavond 'Tot jezelf komen', zie mijn site, terecht gekomen op de site van de NHL hier in Leeuwarden.
Eén van de studenten werd getriggerd en ging op mijn site kijken en vond het redelijk vaag en zweverig kennelijk want hij pikte mijn spreuk 'kijken doe ik met mijn ogen, zien doe ik met mijn hart' eraf en zette dat op een jongerenforum. Wat er gebeurde is dat er veel jongeren vanaf dat forum mijn site gingen bezoeken en allerlei zaken met knippen/plakken belachelijk gingen maken met zijn allen. Ongenuanceerd en grof.
Doordat ik regelmatig de statistieken van mijn site check, zag ik buitensporig veel bezoek van dat forum en ging die link volgen. Las vervolgens wat daar allemaal werd gezegd en schrok me een hoedje. Ik zat helemaal te shaken en was totaal verrast.
Ik ging wel meteen in de actiestand: docenten die ik bij de betreffende opleiding ken, getweet en gebeld. En ik ben op het internet gaan zoeken naar de student die het was gestart. Hij was goed traceerbaar en wilde een centje bijverdienen en had hiertoe een eigen site in de lucht. Op zijn contactformulier heb ik gereageerd en gezegd dat ik het niet begreep, baalde en ook best over hem op twitter wilde eikelen.
Maar de hele dag stond in het teken van dit gebeuren. En ik realiseerde me dat dit, voor mij, een zaadje kan zijn voor een angstaanval. Gelukkig heb ik veel geleerd in de afgelopen jaren om niet het standaardpad te volgen, het patroon, en ik heb ook geen buitensporige angsten hierdoor gekregen.
Waar ik heel erg blij mee was, is dat de betreffende student aan het eind van de dag met een uitgebreide, genuanceerde mail reageerde. Hij was waarschijnlijk alert doordat ik twitter had genoemd. We hebben een drietal keren heen en weer gemaild en hij heeft me uiteindelijk ook nog uitgelegd hoe de cultuur voor dit jongerenforum een beetje in elkaar zit. Hij begon in die zin zelfs nog over normen en waarden.
Al met al was ik heel erg blij met dit mailcontact en heb het gevoel dat ik het uiteindelijk heb getroffen met deze jongen. En ik voel me weer veilig genoeg om op het internet te blijven.
woensdag 10 februari 2010
Veiligheid en vertrouwen in je lijf
In reactie op mijn vorige blog kreeg ik de vraag of er nog hoop is. Je dacht misschien dat je autonome zenuwstelsel, één keer beschadigd tgv overweldigende ervaringen, traumatische ervaringen niet kan herstellen. Maar dat kan wel degelijk. Míts je je bewust bent van het feit dat je lichaam vraagt om herstel. En m.n. deze perceptie met betrekking tot jezelf is vaak een struikelblok. Het is vaak zo dat er een flinke kink in je levenskabel komt voordat je tot dit soort inzichten komt.
Je lichaam heeft nl een zelfgenezend vermogen. En dit zelfgenezende vermogen kun je op allerlei manieren faciliteren, de ruimte geven. Wandelen, wandelen in de natuur, zijn in de natuur. Luisteren naar muziek, een goed concert. Heerlijke sex. Etcetera. Maar in de wereld waarin we momenteel leven hebben we het druk, te vaak te druk voor dit soort natuurlijke, organische rust- en herstelpunten. Dus hebben we meer inspanning te plegen om die rust te nemen door het actief te creëren. Bijvoorbeeld door dagelijks te mediteren. (En behalve dat mediteren rust oplevert, levert het ook nog langdurende positieve effecten in je hersenen. Maar daarover later meer.)
Rust in je lijf creëren, leer je ook bij verschillende soorten yoga, ikzelf zit op Dru-yoga bij Antje Fokkkema en dat bevalt me ontzettend goed. Jezelf aanleren om mindful in het leven te staan door een training van 8-weken te volgen is ook een zinvolle investering.
Heb je echter een dreun te verwerken gekregen en voel je je onmachtig dan is het verstandig om iemand te zoeken die je tijdelijk wil helpen met het hervinden van dit zelfgenezende vermogen van je lichaam. Om je bewust te worden wat er nu eigenlijk aan de hand is, het krijgen van perceptie over jezelf en de situatie, is het goed om een aantal gesprekken te voeren. Maar daarna, of parallel zijn sessies bij een Biodynamisch Craniosacraal therapeut of een Osteopaat nuttig. Wat zij doen is jou, en meer nog jouw lichaam, faciliteren ín het genezingsproces. Tijdens de behandeling zal de therapeut het lichaam rust laten vinden in het zogeheten 'stillpoint'. En vanuit dit 'stillpoint' kan het lichaam werken aan herstel.
Het is nu niet zo dat ik je adviseer maar willekeurig naar een coach of een therapeut te gaan. En hier zal mijn volgende blog overgaan: wat mag je van een coach/therapeut verwachten in relatie tot veiligheid en vertrouwen.
Je lichaam heeft nl een zelfgenezend vermogen. En dit zelfgenezende vermogen kun je op allerlei manieren faciliteren, de ruimte geven. Wandelen, wandelen in de natuur, zijn in de natuur. Luisteren naar muziek, een goed concert. Heerlijke sex. Etcetera. Maar in de wereld waarin we momenteel leven hebben we het druk, te vaak te druk voor dit soort natuurlijke, organische rust- en herstelpunten. Dus hebben we meer inspanning te plegen om die rust te nemen door het actief te creëren. Bijvoorbeeld door dagelijks te mediteren. (En behalve dat mediteren rust oplevert, levert het ook nog langdurende positieve effecten in je hersenen. Maar daarover later meer.)
Rust in je lijf creëren, leer je ook bij verschillende soorten yoga, ikzelf zit op Dru-yoga bij Antje Fokkkema en dat bevalt me ontzettend goed. Jezelf aanleren om mindful in het leven te staan door een training van 8-weken te volgen is ook een zinvolle investering.
Heb je echter een dreun te verwerken gekregen en voel je je onmachtig dan is het verstandig om iemand te zoeken die je tijdelijk wil helpen met het hervinden van dit zelfgenezende vermogen van je lichaam. Om je bewust te worden wat er nu eigenlijk aan de hand is, het krijgen van perceptie over jezelf en de situatie, is het goed om een aantal gesprekken te voeren. Maar daarna, of parallel zijn sessies bij een Biodynamisch Craniosacraal therapeut of een Osteopaat nuttig. Wat zij doen is jou, en meer nog jouw lichaam, faciliteren ín het genezingsproces. Tijdens de behandeling zal de therapeut het lichaam rust laten vinden in het zogeheten 'stillpoint'. En vanuit dit 'stillpoint' kan het lichaam werken aan herstel.
Het is nu niet zo dat ik je adviseer maar willekeurig naar een coach of een therapeut te gaan. En hier zal mijn volgende blog overgaan: wat mag je van een coach/therapeut verwachten in relatie tot veiligheid en vertrouwen.
woensdag 3 februari 2010
Veiligheid en je lijf
Heftige overweldigende gebeurtenissen in je leven, in de baarmoeder, tijdens de geboorte, als baby, enzovoorts, geven een inslag in je autonome zenuwstelsel. Hoe kleiner en onmachtiger je bent, hoe eerder een gebeurtenis als overweldigend ervaren zal worden. Je zou het een traumatische ervaring kunnen noemen. Het lastige in dit gegeven zit hem in het woordje 'autonoom', op het autonome deel van je zenuwstelsel heb je dus geen invloed middels je ratio, je kunt het niet sturen of 'even' oplossen.
Heb je nu veel of enkele,heftige van dit soort onweersinslagen in je zenuwstelsel opgelopen in je leven dan heeft dat invloed op hoe je je voelt en hoe je je gedraagt. Lichaamstaal geeft vaak al veel informatie over je innerlijke staat van zijn.
Als je je hier niet van bewust bent (en daardoor de mogelijkheid ziet om hier iets mee te doen) dan kán op enig moment de emmer overstromen, wat concreet allerlei verschillende soorten klachten op kan leveren van puur fysiek tot psychiatrisch.
Je lichaam verandert zo langzaam maar zeker van de veilige plek die het zou moeten zijn naar een onbetrouwbare, onveilige plek.
Heb je nu veel of enkele,heftige van dit soort onweersinslagen in je zenuwstelsel opgelopen in je leven dan heeft dat invloed op hoe je je voelt en hoe je je gedraagt. Lichaamstaal geeft vaak al veel informatie over je innerlijke staat van zijn.
Als je je hier niet van bewust bent (en daardoor de mogelijkheid ziet om hier iets mee te doen) dan kán op enig moment de emmer overstromen, wat concreet allerlei verschillende soorten klachten op kan leveren van puur fysiek tot psychiatrisch.
Je lichaam verandert zo langzaam maar zeker van de veilige plek die het zou moeten zijn naar een onbetrouwbare, onveilige plek.
Abonneren op:
Posts (Atom)
