Begin dit jaar werd ik benaderd door David Prins, longarts (toen nog in opleiding). Sander de Hosson, Wanda de Kanter, David Prins, longartsen met een missie. Longarts is een vak waar je uitzonderlijk veel te maken krijgt met leven en dood. En dit doet ook iets met de mens die een longarts is. Eerder had ik Sander de Hosson uitgenodigd in Loft. Half oktober komt David Prins naar Loft. Gelukkig, want eind oktober vertrekt hij naar Zwitserland om daar zijn beroep uit te oefenen.
David is jong en overtuigd dat gezondheid niet alleen de afwezigheid van ziekte is maar ook de aanwezigheid van gezondheid in navolging van de nieuwe definitie van gezondheid van Machteld Huber. Hij is betrokken bij onderzoek naar burnout en verdiept zich, mee door zijn persoonlijke ontwikkeling, in een breder perspectief op gezondheid dan alleen het klinisch, fysieke deel. Op de tijdlijn van Jan Bommerez zag ik voorbijkomen: 'Ziekte is niet een entiteit op zich maar een verstoring van het zelfhelend vermogen van het organisme' Hippocrates. Gelukkig komen er zo steeds meer mensen vanuit de medische wereld die hier handen en voeten aan geven
David over de workshop: "In Loft wil ik de deelnemers op een praktische en interactieve manier meenemen in drie voor mij zeer waardevolle thema’s: werkgeluk, burnout en je eigen gezondheid. Thema’s die voor mij onlosmakelijk verbonden zijn en die in de huidige maatschappij steeds meer onder spanning staan. We gaan aan de slag met vragen als: 'Welke rol kun jij zelf uitoefenen in het bevorderen van jouw werkgeluk en gezondheid?' en 'Hoe ontstaat en voorkom je een burnout?'.
Ik zie mijn missie als iets dynamisch en die vormt zich de laatste jaren steeds meer. Ik wil mensen niet alleen helpen in de spreekkamer, maar ook daarbuiten; inspireren, tools geven om meer uit jezelf te halen en zelf je eigen welzijn te verbeteren.
Be the change, enjoy life
David op zijn website: "Waarom hebben ze me dat nooit eerder geleerd? Veel levenslessen haal ik uit mijn werk als arts. Mensenwerk, waarin ik samen met mensen probeer problemen te doorgronden en oplossingen te creëren. Ik combineer dit werk, met het geven van lezingen en trainingen om mensen te helpen naar een mooier leven. Mijn inspiratie en tools voor zo'n leven haal ik uit de kleinste momenten en leer ik van vele leraren. Sinds 10 jaar ontwikkel ik mijzelf door middel van coaches, boeken, seminars en cursussen op het gebied van persoonlijk leiderschap. Daarnaast doe ik wetenschappelijk onderzoek naar burnout en bevlogenheid. Naast mijn werk als arts heb ik dan ook de Beter Bewust Academy opgericht, via dit platform wil ik in de toekomst meer mensen inspireren hun mooiste leven te leven. Mijn missie: Persoonlijk leiderschap erin, burnout eruit.
Datum: vrijdagmiddag 11 oktober 2019
Locatie: LOFT in Boksum Programmatijden: 14.00 - 17.00 uurmet inloop vanaf half twee Kosten: € 65,00 ( incl koffie/thee) Aanmelden via jeltinezijlstra@gmail.com
Tijdens de afgelopen ontmoeting bij de koffie ging het oa over ouder worden, familie, eenzaamheid in relatie tot jarig zijn. En dat op één of andere manier je bij jarig zijn een soort kindverlangen hebt, heimwee naar het verwachtingsvolle gevoel wat je had als je bijna jarig was. Heimwee naar het bedolven worden door ouderliefde.
In mijn geval was er geen enkele twijfel aan die liefde, ik 'weet', op een niet-cognitief level, dat mijn ouders heel veel van mij hielden. Alain de Botton heeft het in één van zijn verhalen over 'snobs' versus 'moeders'. ('We are surrounded by..) Snobs zijn mensen die op basis van een klein deel van jou een mening vormen over jou als mens; moeders zijn mensen die niet zozeer geïnteresseerd zijn in wat je doet maar hoe het met je gaat. Mijn ouders wilden weten hoe het met me ging en wilden liever dan iets anders dat het goed met me ging, ('gaat' als ze van bovenaf meekijken). En de laatste tien, vijftien jaar dat ze leefden was dit het duidelijkst en hadden we de harten open, durfden we het aan zeg maar.
11 juni ben ik jarig en er was verdriet. Mijn ouders kwamen niet, mijn zussen kwamen niet en mijn broer ook niet. De holding van vroeger was en is weg. En jarig zijn confronteert. En langzaam maar zeker ervaar ik dat confrontaties okay zijn, niet te vermijden ook. Courageous zijn, het hart (coeur) open, mijn kwetsbaarheid op het spel durven zetten, live to the point of tears; steeds weer een stapje op dat pad. Dankbaar dat ik durf, het hart open houd en na het vallen weer opsta, na het sluiten weer open. Mijn oordelende hersenen zo nu en dan het zwijgen opleggen en buigen, buigen voor wat was, het lot.
De positieve denkers onder ons willen me dan wijzen op alles wat er wel is en wat ik wel heb. En tuurlijk, goed bedoeld. En ik ben dankbaar voor alles wat er is: gelukkig getrouwd, drie prachtige kinderen met prachtige partners, veel mensen om me heen die het goed met me voor hebben, een mooi huis met een rijke tuin, huisdieren. Maar het is én én: verdriet én geluk. Mijn keus is 'to live to the point of tears' (Camus) met het hart open. Het dus te voelen, wat er is. Bovendien ben ik érg sceptisch sowieso over positief denken, postte hier in 2010 een blog incl filmpje over.
En zo heeft iedereen zijn/haar eigen pad. Ook een ontdekking die ik pas de laatste jaren écht begin te bevatten. Mijn leven is nl doordrenkt geweest van het zorgen voor de ander. Op een bepaalde manier een vergissing. Deels omdat het een patroon was, voortgekomen uit mijn jeugd, ouders met groot verdriet en machteloosheid waar ik als kind voor wilde zorgen. Een vergissing omdat ik mezelf daarmee boven de ander stel, een uitgangspunt kies dat de ander needs fixing. En deels ook omdat ik zo lang heb 'gewacht' met bewustworden, En zo kan ik nog wel even doorgaan maar waar ik heel blij mee ben is dat ik ontdekt heb dat het werk van binnen te doen is, en de zo lang gezochte rust en vrede alleen binnen in mij te vinden is. En dat 'de ander' verantwoordelijk is voor zichzelf, een eigen pad heeft met eigen vreugde en verdriet.
Langzamerhand kan ik mezelf met compassie bekijken, niet in de laatste plaats dankzij mannen als David Whyte, Joh. B. Schmidt, Jan Bommerez en Wibe Veenbaas.
En toen kwam vanochtend, 12 juni, the day after, dit liedje voorbij, was er ontroering en een blij, licht gevoel. Een liedje van Herman van Veen, gezongen door Angela Groothuizen, het heet 'Melk en honing' maar de zin 'op de dag van jou ontstaan' deed het hem. Tekst staat hieronder
Op de dag van jouw ontstaan
Had je moeder haar mooiste jurk aan En je vader droeg een grijs suede jasje
Samen zijn ze op die zondag de stad toen ingegaan Verbaasd dat 't zo zacht was voor de tijd van 't jaar. Ze keken naar de mensen in het park en naar elkaar. Verlegen schoof je moeder dichterbij Waar zij geen naam voor kon bedenken Dat werd jij
Want je vader was die dag de prins, je moeder een prinses Aanbeden door een zonnekoning werd jij de beloning Per ongeluk expres
Op de dag van jouw ontstaan Waren alle bomen juist begonnnen Zich op te maken voor een nieuwe lente Die al weken in de lucht stond En nu van start kon gaan
Je vader was geen prater maar hij praatte honderduit Je moeder in de schaduw, genoot van zijn geluid En een vreemd geluksgevoel nabij Waar zij geen naam voor kon bedenken Dat werd jij
Want je vader was die dag de prins, je moeder een prinses In het land van melk & honing werd jij de bekroning Per ongeluk expres
En ook al hebben ze dan later volgens jou Elke fout gemaakt die mensen ook maar maken Die eerste keer schreeuwden merels het luidkeels van de daken. En was de hemel van het allesblauwste blauw
Op de dag van jouw ontstaan Stonden ze als bij afspraak op En in een pas verbouwde zolderkamer Die het daglicht nog net verdragen kon Heeft ze haar jurkje uitgedaan
De aandacht en de hartstocht waar het later aan ontbrak Gaf hem toen vleugels en ze vlogen hoog boven het dak Getekend door het leven allebei Het beste wat ze konden geven Dat werd jij
Want je vader was die dag de prins, je moeder een prinses Aanbeden op een bovenwoning werd jij de bekroning Per ongeluk expres
Want je vader was die dag de prins, je moeder een prinses In ons land van melk & honing werd jij de beloning
Per ongeluk ex pres Per ongeluk ex pres Per ongeluk ex pres
