'Aan de oevers van de tijd' van Spinvis

Gewoon mooi!
Joke Hermsen gebruikt hun lied in haar filmpje omtrent haar boek 'Stil de tijd'.

Soms vind je zulke mooie dingen op internet, bijv Jan Bommerez

Jaren geleden heb ik het boek 'Flow, of de kunst van het zakendoen' van Jan Bommerez en Kees van Zijtveld gelezen. Hartstikke goed boek waar ik veel aan heb gehad. Daarna raakten deze twee namen uit mijn blikveld. Totdat Breg Paulussen een link deelde op Facebook van een lezing van hem op de energiedag van de MKB Krachtcentrale

Dit filmpje voelt als buit, dank aan @punkmedia!. Bommerez geeft een prachtige context voor de toekomst. Eentje waar ik me helemaal in kan vinden. Hij schetst dat we het in het nieuwe tijdperk, het ideeëntijdperk zoals hij het noemt, niet meer uit de voeten kunnen met onze hersenen alleen. De toekomst zal zó anders zijn dat we open zullen moeten staan voor 'het nieuwe'. En hij stelt dat we daar hart en buik voor nodig hebben. De lezing duurt 3 kwartier dus je moet er wel even voor gaan zitten. Veel plezier!

Ap Dijksterhuis over het Slimme onbewuste

En ineens weet je het, ken je dat, dat Eureka-gevoel? Er is ineens een heldere gedachte, een antwoord op een vraag waar je al langer op kauwt maar waar je op dat moment helemaal niet mee bezig was. Zo'n heldere gedachte komt uit je onbewuste. Ons gedrag wordt voor 95% gestuurd door ons onbewuste. En eigenlijk 'weet' ik dit al heel lang en interesseer ik me hier al heel lang voor, heb me verdiept in de dromenwereld, in Jung, heb NLP-trainingen gevolgd, heb een opleiding Systemisch werk gevolgd, Traumawerk, Mindfulness en het wordt steeds duidelijker.

En dan ineens is er een boekje 'Het slimme onbewuste' van Ap Dijksterhuis, een wetenschapper die hier prachtige dingen over zegt. En als een wetenschapper het zegt wordt het toch altijd een beetje meer waar, want we leven per slot van rekening in een westerse samenleving waar wetenschap is 'uitgevonden'.

Hieronder een filmpje met een korte samenvatting van een lezing die Ap Dijksterhuis gaf voor het Nobco, een belangenvereniging voor coaches.

Ap Dijksterhuis over het onbewuste

Een animatie door RSA van een speech van Sir Ken Robinson over het onderwijs

Eerder al gaf Sir Ken Robinson op www.ted.com een práchtige, humoristische kijk op de ontwikkelingen in het onderwijs.
In deze lezing deelt hij zijn voortschrijdend inzicht. En RSA maakte er een mooie animatie bij.

Communicatie verandert, of je nu wilt of niet

heeft verder geen woorden nodig, see for yourself
Het filmpje is misschien deels niet te zien, dan moet je even dubbelklikken; dan opent 'ie op Youtube.

Over de waarde van een mens

Van 't weekend bij mijn zwerftochten op het internet kwam ik een filmpje van Trudy Dehue, hoogleraar wetenschapstheorie en wetenschapsgeschiedenis, tegen. Zij heeft het boek 'Depressie-epidemie' geschreven.
Wat ik zo mooi vind is dat zij in onderstaand filmpje helder schetst waaraan de waarde van de mens op dit moment, in deze maatschappij wordt ontleend. Zij stelt dat je waarde hoog ingeschat wordt als je ondernemend bent, succesvol, risiconemend, daadkrachtig, veerkrachtig, dominant, manipulatief, ongenaakbaar en grensverleggend. De verlegen, vriendelijke, zorgzame, eerlijke rustige mensen kunnen hierdoor een lager gevoel van zelfwaardering krijgen. Hier herken ik wel wat in en ik ben blij met zo'n glanzend steentje voor mijn mozaïek.

Peter Levine over veerkracht voor kinderen (en hun ouders)

In deze video legt Peter A Levine uit hoe je de veerkracht bij kinderen kunt vergroten. Hij werkt al meer dan 40 jaar met stress en trauma en heeft 'Somatic Experiencing' ontwikkeld. De basis voor de traumatraining die ik heb gevolgd bij Johannes B. Schmidt.
SE werkt met de zogenaamde ‘felt sense’, het gewaarzijn van lichamelijke sensaties, om het lichaam te helpen spanning te ontladen. Voorbeelden van deze lichamelijke sensaties zijn: warmte, tintelingen, kippenvel, sneller of langzamer worden van hartslag of ademhaling. Met de juiste begeleiding naar het belichaamde gevoel kan het lichaam het zelfgenezende vermogen herstellen.Waarbij trauma wordt gedefinieerd als een korte, overweldigende gebeurtenis die een normaal functionerend mens(enkind) in een afgrond van emotioneel en lichamelijk lijden kan gooien. Kán gooien want ieder mens(enkind) reageert verschillend en wat de een als overweldigend ervaart wordt door de ander niet opgemerkt.

In deze video, van ca 5 min, legt hij zijn visie uit die hij in zijn boek 'Traumaproofing your kids' heeft beschreven.
interview Peter Levine over trauma-proofing je kind

Ontspannen aan je werkdag beginnen, kan dat?

Ja dat kan! Simpel door aan het begin van je werkdag of je teamoverleg even af te stemmen op jezelf en op de ander(en). Afstemmen is een kwestie van stilstaan en met aandacht kijken. Kijken naar wat zich voordoet, zonder hier een oordeel aan te koppelen. Door de stilte op te zoeken, je te concentreren op je ademhaling kan je prikkels even buitensluiten. Het is soms zo vanzelfsprekend om maar door te hollen totdat je op een bepaald moment even omkijkt en je je realiseert dat er alweer een week voorbij is. Door het actief naar die stilte te gaan krijg je de gelegenheid om je bewust te worden waar je bent, wat je aan het doen bent en wie je ook alweer bent. Wat je ook alweer écht wilt. Mediteren leert je om vanuit een beschouwende rol naar jezelf te kijken. Bateson heeft het over de drie posities: de 1e positie is dat je naar de wereld kijkt door je eigen ogen. De 2e positie is dat je naar jezelf en de wereld kijkt door de ogen van iemand anders (je leidinggevende, je vader, je moeder, je buurman, je collega, je vriend(in) etc). De 3e positie is dat je naar jezelf en de wereld om je heen kijkt vanuit het mandje onder een luchtballon, van een afstandje waardoor het mogelijk wordt dingen te relativeren. Via meditatie organiseer je voor jezelf dat je zo nu en dan even vanuit het mandje kunt kijken. Verder hebben neurowetenschappers onderzocht (wikipedia) dat één van de vier hersencentra die bij meditatie zijn betrokken, zorgen dat je gedachten niet meer achter elke prikkel aangaan. En hoe meer je mediteert hoe beter je leert omgaan met alle prikkels die er in onze maatschappij zijn. Wat is mediteren in mijn perceptie? Mediteren is stilstaan, bewustworden, waarnemen, afstemmen en kiezen. De opvatting die hier in Nederland bekend is als mindfulness. Waarom nu mediteren met je collega's aan het begin van een werkdag of een teamoverleg? In mijn vorige blog schreef ik over het boek 'verlichting in business' waarin verteld wordt dat mensen kunstmatigheid, valse imago’s en opgepoetste jaarcijfers niet meer accepteren. Vandaar het toenemend belang van authenticiteit en eerlijkheid,‘De werkelijkheid der dingen'. Verder is er een toenemende behoefte dat bedrijven zich menselijk en kwetsbaar opstellen omdat ze anders onherroepelijk door de consument en de maatschappij worden afgerekend. Een bedrijf kan zich niet langer veroorloven alleen maar eigen belang nastreven. Sociaal ondernemen met oog voor anderen wordt voor bedrijven noodzakelijk om te blijven voortbestaan. Een bedrijf met een duurzame visie op de toekomst zal dus haar personeel willen faciliteren bij het ontwikkelen van eigenschappen die hieraan een bijdrage kunnen leveren. In een gezamenlijke meditatie stem je af op jezelf én op je collega's. Door dit afstemmen stroomt de energie beter en loopt de communicatie vloeiender. Door beter op jezelf af te stemmen gaat het beter stromen tussen je bewuste en je onbewuste. Ap Dijksterhuis, wetenschapper en auteur, vertelt hierover in zijn boek 'het slimme onbewuste'. Het bewuste wordt in onze samenleving zwaar overschat en het onbewuste juist onderschat. In zijn boek legt hij uit (en onderbouwt dit middels onderzoek) dat ons gedrag voor 99% gestuurd wordt door ons onbewuste en voor 1% door ons bewuste. Terwijl we zo graag willen geloven dat we alles sturen middels onze ratio. Door nu een open verbinding te hebben en te houden tussen het bewuste en het onbewuste faciliteer je je onbewuste om jou optimaal te helpen in je dagelijkse handelen en functioneren. Door af te stemmen op elkaar zorg je voor rust en organiseer je een betere verbinding met het collectieve bewustzijn. Het collectieve bewustzijn zie ik als een wolk die boven een groep mensen hangt waarin eenieders kennis, vaardigheden en ervaringen zijn verzameld. Langzamerhand weet iedereen dat je samen meer weet dan één iemand alleen. En door gezamenlijk te mediteren ga je allemaal naar eenzelfde platform, bij wijze van spreken. En via dat gezamenlijke platform heeft iedereen betere toegang tot die wolk.

Boedhisme en kapitalisme

Sjors van Leeuwen van de weblog www.klantgerichtondernemen.blogspot.com heeft een mooie blog waarin hij een samenvatting geeft van het boek 'Verlichting in business'van Kees Klomp en Cor Hospes.
Ik ben blij dat ik die blog en dat boek ontdek want ik herken me hierin. Voor elke trend geldt dat ik via willekeurig welke weg hier al een aantal stappen in heb genomen. En dan lees je zo'n blog en dan vallen er weer even allemaal puzzelstukjes op zijn plek. Fijn. Hieronder een deel van de blog die naar mijn gevoel de clou beschrijft en die mij hoop geeft voor de toekomst

Verlichting in business
In zijn boek “Verlichting in business” slaat marketingstrateeg Kees Klomp onder de noemer ‘karmanomics’ een brug tussen het boeddhisme en kapitalisme. Aan de hand van gesprekken met verschillende managementdenkers beschrijft hij samen met Cor Hospes acht belangrijke maatschappelijke en commerciële trends en de raakvlakken met het boeddhisme.

Acht belangrijke maatschappelijke en commerciële trends:
Small/Beperken - Klein is het nieuwe groot
Spirit/Bezielen - De opkomst van de nieuwe spirituelen
Sustainability/Bijdragen - De roep om duurzaamheid
Serve/Betekenen - De nieuwe betekeniseconomie
Sincere/Bewijzen - De revolutie van eerlijkheid en authenticiteit
Soft/Bekennen - De kracht van kwetsbaarheid
Slow/Bezinnen - Langzaam is het nieuwe snel
Safe/Bevrijden - De winst van commercieel idealisme

Small
Bedrijven moeten leren zich te beperken. Matiging is dan ook een grote deugd in het boeddhisme, genoeg is genoeg. Dus geen ongebreidelde kwantitatieve groei, maar focus op kwalitatieve groei.

Spirit
Er is meer is tussen hemel en aarde, dus meer aandacht voor zingeving en spirituele bedrijfskunde.

Sustainable
In het boeddhisme gaat het niet over duurzaamheid, maar over interconnectedness en ‘interzijn’. Mensen, dieren, planten, lucht en water zijn allemaal met elkaar verbonden. Zonder elkaar kunnen we niet bestaan. De vraag is wat organisaties kunnen bijdragen aan deze verbondenheid tussen mens en natuur.

Serve
Het gaat over iets willen betekenen voor anderen en betekenis geven aan. Trendwatchers spreken in dit verband over de ‘Generation Generosity’ en over ‘Giving is the new taking’. Dit past bij het altruïsme dat in het boeddhisme een hoofdrol speelt.

Sincere
Kunstmatigheid, valse imago’s en opgepoetste jaarcijfers worden niet meer geaccepteerd. Alleen de waarheid telt nog. Vandaar het toenemend belang van authenticiteit en eerlijkheid. ‘De werkelijkheid der dingen’ is het boeddhistische beginsel hierbij.

Soft
Bedrijven moeten zich menselijk, kwetsbaar en transparant opstellen, anders worden ze onherroepelijk door de consument en maatschappij afgerekend. Dit uitgangspunt past bij de boeddhistische wijsheid van vergankelijkheid.

Slow
Het staat voor het kiezen van het juiste tempo. Sneller, sneller ennog sneller leidt alleen maar tot implosie en burn-out. Bedrijven moeten leren om te bezinnen, een van de boeddhistische deugden.

Safe
Niet langer alleen maar eigen belang nastreven, maar sociaal ondernemen met oog voor anderen. De merken van de toekomst zijn verlichte merken.

Het gevaar van positief denken

Met dank aan Martijn Aslander, hieronder een filmpje 'Smile or Die' met de samenvatting van het denken van Barbara Ehrenreich. Het is gericht op de Amerikaanse samenleving maar voor mij geeft ze in abstractie woorden aan het gevaar van positief denken zoals in 'The Secret' aangereikt wordt. Wat is het heerlijk dat er denkers zijn, zoals deze vrouw, die woorden geven aan dat wat jij voelt en 'weet'.

3 jaar op twitter, taart?

Afgelopen week kreeg ik een berichtje dat ik feest kon vieren want ik zat 3 jaar op twitter. En dat zette mij aan het denken. Hoe sta ik momenteel tegenover het fenomeen twitter?

Mijn eerste gedachte was: stoppen. Maar ik heb langzamerhand over mezelf geleerd dat ik een teveel heb aan beslissingsbehoefte en dadendrang. Dus ik weet dat ik aan die eerste impuls niet moet toegeven. Die eerste impuls van stoppen wordt namelijk ingegeven door mijn patroon.
Dus, ik twitter mijn gedachte van stoppen. Over recursie gesproken :-).
Waarop ik één verzoek kreeg om niet te stoppen en iemand reikte me een webartikel aan van de Amerikaanse website thenextweb over 5 redenen waarom direct te stoppen met twitter die ik jullie niet wil onthouden. Via de link in de vorige zin kan je de originele versie lezen.

Hieronder geef ik een compacte resumé van hoe ik het artikel begrijp.
- veel mensen claimen op twitter een expert te zijn. Maar werkelijke experts hoeven dit niet te claimen. Dus het beeld is makkelijk tot stand gebracht maar in hoeverre stemt dit overeen met de werkelijkheid.
- je krijgt er via twitter een scala aan nieuwe terminologie bij waar je ook prima zonder kon. Dat blijkt immers uit de periode voordat je twitterde.
- als je stopt kan je beter in het hier en nu zijn. Stap je bijv een café binnen dan ga je meteen twitteren dat je daar bent, evt met foto en locatie en daarna moet je de mentions bijhouden en stap je het café uit zonder misschien te weten wie er om je heen zaten/stonden
- je krijgt een enorme vrijheid omdat je niet meer weet waar iedereen is en wat die daar doet. En je volgers ook niet meer weten waar jij bent ;). Het geeft je weer veel meer ruimte om op je eigen spoor te blijven
- je hoeft je niet meer verplicht te voelen om op mentions te reageren. Of met je mond vol tanden te staan als je iemand irl tegenkomt die refereert aan contact wat jullie in het verleden hebben gehad wat jij je helemaal niet meer herinnert. (en dan zit ik ook nog in de overgang met als gevolg een geheugen als een zeef)

Een aanvulling van mijzelf is dat ik door veel accounts gevolgd wordt die mij zien als 'prospect' en dat vind ik vervelend. Ik ben geen prospect. Ik ben een mens en wil graag gekend worden om vervolgens evt in contact te komen met iemand die iets te bieden heeft. En dan zou het maar zo 'es kunnen zijn dat ik een artikel of dienst af wil nemen. Maar dat begint erbij dat ik gezien word als mens en niet als een beurs met geld.
Bovenstaande argumenten pretenderen absoluut niet volledig te zijn en mocht je aan willen vullen: doen!
Zelf ben ik er nog niet uit. Ik ben wel flink aan het unfollowen gegaan waardoor ik de hoeveelheid impulsen wat heb teruggebracht.

Yes, we can

Een inspirerend voorbeeld uit Estland. Een man, Rainer Nölvak, wandelde vaak in de bossen in Estland. Hij houdt van de eenzaamheid en hij houdt van de natuur. Alleen kwam hij steeds vaker grote plastic zakken tegen, oude koelkasten, autobanden, enz. Hij droomde ervan dat die troep opgeruimd werd en nam initiatief. Het filmpje hieronder geeft een korte samenvatting. Een mustsee voor iedereen die graag wil dat het beter gaat in de wereld en twijfelt over het nut van jouw eigen inbreng. Het doet er toe wat je doet!
Rainer Nölvak is door Standup Inspiration uitgenodigd om zijn verhaal te komen doen en dat kun je hier zien (30 min).
Ondertussen is er een site Let's Do it World opgezet omdat er zoveel landen het voorbeeld willen volgen

Presentatie voor de Vrouwenkamer over 'verbinden van onbewuste en bewuste'

Vanavond komen er vrouwen naar de Heerenkamer in Heerenveen om elkaar te ontmoeten en om mijn verhaal te horen. Vrouwen die dus niet de hele avond voor de buis gaan zitten om het verkiezingsdebat (het hoeveelste ondertussen) te zien. Vanochtend stond een column in de Trouw van Jean-Jacques Suurmond met de kop: 'Politici spreken niet met tongen, ze maken woordsalade'. Misschien zijn mensen langzamerhand wel een beetje moe van die woordsalade. En eerlijk is eerlijk, dan vind ik deze presentatie een heel aardig alternatief!

Quote van Nelson Mandela over angst

"Je bent een dwaas als je niet bang bent. Maar nóg dwazer als je je door angst laat regeren"

Frank Furedi over 'Culture of fear'

In de de lezingenreeks 'Encyclopedie van de angst', georganiseerd door de Studium Generale van de Universiteit Utrecht kwam Frank Furedi voorbij. Deze lezing trof mij. Frank Furedi is Professor of Sociology at University of Kent en auteur van 'Politics of Fear', 'Where Have All the Intellectuals Gone?', 'Therapy Culture', 'Paranoid Parenting' and 'Culture of Fear'. Hij laat haarscherp zien hoe wezenlijk het is welke focus je hebt; ben je gericht op angst of ben je gericht op vertrouwen. Het is zelfs zo dat hij mijn overtuiging om te coachen aan het wankelen heeft gebracht. (aanvulling 9.9.2013: ik ben ook feitelijk gestopt met coaching)

Mijn interpretatie van wat hij zegt
Hij rafelt het fenomeen angst uiteen in zeven delen.
1. Angst is een autonoom fenomeen geworden. We hebben te maken met angst voor de angst
2. Angst plakt per persoon en per moment ergens anders op: varkensgriep, misbruik van kinderen, terrorisme, milieuvervuiling, vliegen door een aswolk, willekeurige mensen die een landelijke feestdag verstoren, etcetc
3. Angst wordt een resource voor politieke partijen om claims op te leggen; links op o.a. het milieu en rechts o.a. op het terrorisme
4. Taal wordt gebruikt om angst te dramatiseren, dit neemt apocalyptische vormen aan.
5. Angst bindt niet meer samen; onze grootouders hadden een gedeelde angst: economische onzekerheid, werkloosheid; onze ouders waren bang voor kernraketten en de koude oorlog; maar de huidige generatie is voor allerlei verschillende dingen bang
Angst is geprivatiseerd, stelt Furedi.
6. Meer en meer worden we geregeerd door angst en herdefiniëren we de betekenis van het 'mens zijn': je bent/lijkt als mens niet meer in staat om te dealen met het leven, je bent machteloos, wordt depressief, hebt therapie nodig, medicijnen, etc
Je bent getraumatiseerd, kunt hier niet overheen komen en je kunt hierdoor niet het leven nemen zoals het komt.
7. Voorgaande beïnvloedt het contact van mens tot mens; hoe kan je elkaar ooit vertrouwen in een cultuur van angst.

Stuk voor stuk herken ik deze zeven delen die hij voorlegt. Alleen mijn keus is om met mijn werk, mijn leven, in te zoomen op angst en veiligheid. Terwijl hij impliciet zegt dat je daarmee de cultuur van angst alleen maar versterkt. Vandaar ook mijn twijfel over het belang van coaching, mijn coaching.

(aanvulling 9.9.2013: ik ben ook feitelijk gestopt met coaching)

Angst

Dodenherdenking geeft weer een voorbeeld van de invloed van angst en een gevoeld gebrek aan veiligheid. Een relatief ongevaarlijk iemand verstoort de 2-minuten stilte, een grove schending van een landelijk ritueel waar niemand rekening mee houdt. Maar er was geen feitelijk gevaar.
De reactie die ontstond in het publiek laat zien dat angst steeds meer een autonoom fenomeen wordt; angst voor de angst. Professor Frank Ferudi vertelt in een lezingenreeks 'Encyclopedie van de angst' bij de Rijksuniversiteit Utrecht over dit fenomeen. Hij stelt hierin o.a.: "Er is niet iets waar we steeds angst voor hebben, we hebben angst en de inhoud ervan kan met de dag verschillen".

Voor mij heel herkenbaar. Ik heb in mijn leven altijd gedacht dat je een bepaalde hoeveelheid van een emotie hebt en dat je die gewoon moet uiten: boosheid, angst, blijdschap. Ik visualiseerde hier emmertjes bij, een emmertje boosheid, een emmertje angst etc. Hoe kan het anders, dacht ik, dat je boos kan zijn en ondertussen weet hoe gelukkig je eigenlijk bent, als je het rationeel bekijkt. Of hoe kan het anders dat je blij bent terwijl je weet hoeveel ellende er in de wereld is.

Ik denk dat het hartstikke belangrijk is om met het gevoelde gebrek aan veiligheid aan de slag te gaan. In individueel verband, in gezinsverband, in organisatieverband, in politiek verband, overal in welk verband dan ook. Want steeds meer wordt angst leidend voor te nemen beslissingen: Mag je dochter in haar eentje 's avonds door de stad fietsen, mag je zoon de kroeg in met een groep vrienden, stap je in het vliegtuig als er een groep donkere jonge mannen meereist, welke bank vertrouw je je geld toe (veel banken investeren in zaken die verre van duurzaam zijn), koop je nog bij de Action (wetend hoe milieubelastend al die rommeltjes zijn), vertel je je leidinggevende dat je denkt dat je hoogsensitief bent, ga je abseilen als anderen je moeten zekeren, steeds meer mensen gaan stemmen op de PVV omdat ze denken dat de wereld om hen heen veiliger wordt, en zo kan ik te hooi en te gras nog een hele lijst maken.

Volgens mij is angst, individueel en/of collectief, een fenomeen wat knaagt aan onze samenleving. En wat in grote mate het samen leven beïnvloedt. En pas als angst wordt gezien en onderkend door individuen, werkgevers, belangenbehartigers, zorgverleners, politici, etcetc, kan er wezenlijk iets veranderen. En pas als er gezocht wordt naar maatregelen die leiden naar een samen leven in vertrouwen, liefde en veiligheid voor mens en natuur. Pas dan kan er via de constructieve weg iets veranderen. Wordt de oplossing gezocht in controle en repressie dan hebben we nog grotere crises nodig om tot de constructieve oplossingen te komen. Mijn bijdrage is gericht op het onder ogen zien van de angst en zoeken naar de weg van gevoelde veiligheid.

Het verbinden van bewuste en onbewuste

Afgelopen week was ik bij een hartstikke leuke bijeenkomst over de teamrollen van Belbin. Het was in een fijne omgeving met inspirerende mensen. Allard Gerritsen van de VU in Amsterdam heeft een teamrolspel ontwikkeld en we waren uitgenodigd om hier kennis mee te maken.
Ik vind het een goede manier om inzicht te geven in het feit dat mensen verschillend zijn en dat je elkaar nodig hebt. Ondanks mogelijke irritaties en allergieën.
Wat me opvalt is dat ook bij deze managementtool, het onbewuste niet of nog niet wordt meegenomen. Ik stelde een vraag hierover en begreep dat het onbewuste bij Belbin eigenlijk geen rol speelt.

Mijn inzicht is, mee op basis van het boek van Ap Dijksterhuis 'het slimme onbewuste', dat het onbewuste een veel grotere rol speelt dan mensen denken.
In de huidige maakbare samenleving past dat niet altijd even goed maar er ontstaat wel steeds meer ruimte.
NLP geeft instrumentarium en cognitieve munitie om te snappen dat er überhaupt een onbewuste is. Systemisch werk laat in een opstelling zien, hoe je met een 'transverbale' taal, het onbewuste kan laten spreken. En Traumawerk brengt in beeld dat er lichaamswerk nodig is om sommige innerlijke hindernissen op te ruimen, die de verbinding met het onbewuste blokkeren.

Samen met Rudolf Winius geef ik hierover een training die naar mijn mening onmisbaar is voor mensen die in het bedrijfsleven werken met mensen: 'Rekencursus 1+1=3, verbinden van onbewuste en bewuste'
We willen met deze training een aanvulling geven voor alle prachtige materiaal wat er in de afgelopen decennia is ontwikkeld zoals: Belbin, MBI, Kleurdrukdenken, De denkhoeden, Stephen Covey, etcetc.

Meer info over de training onder de button 'Rekencursus'.

Ethan Lipton & his Orchestra

Mooie teksten; o.a. 'don't fumble, mumble and grumble your life away.
Soundtrack van de nieuwe film van Wayne Dwyer 'The Shift, ambition to meaning'.

Als er nu eerst games waren geweest en dan pas boeken?

Steven Johnson stelt zich voor dat er eerst games waren geweest en 500 jaar later pas boeken. Over herkaderen gesproken! Grappige gedachtenexercitie

Nathalie Merchant bij Ted.com

Een prachtig optreden van Nathalie Merchant bij Ted.com. Nathalie is voor mij onlosmakelijk verbonden met mijn opleiding systemisch werk. Motherland is het anker, dat horende maak ik direct contact met de systemische energie en content.

Toon Tellegen

Ik werd geboren
en iemand kwam aansjokken, zette een ladder
tegen mij aan en klom naar boven
met op zijn rug mijn ziel en mijn gedachten.

Het begon te regenen
en hij sprong naar beneden, holde weg
om te schuilen, riep nog over zijn schouder:
'Wees gelukkig! Wees maar gelukkig!'

De zon verscheen,
maar er klom niemand meer naar boven.
Niemand legde uit hoe ik mijn gedachten
moest gebruiken,
niemand bracht schaduw,
niemand haalde de ladder weg,
niemandzei dat er niemand meer zou komen

De originele versie van Shift Happens

Over de enorme snelheid waarmee onze maatschappij veranderd

De nederlandse versie van Shift Happens

Over de snelheid waarin onze maatschappij veranderd

Johannes B Schmidt over veiligheid, een diamantje op zichzelf

Hier een deel van het antwoord van Johannes B Schmidt, mijn trainer traumawerk en jarenlange leermeester wat hij me gister gaf toen ik hem mailde over mijn blogreeks over veiligheid. Wat ik te bieden heb dat gaat over dat stuk wat mensen zelf niet zien en meestal pas ontdekken als het te laat is.

"I am not surprised people are struggling with the idea of safety. People have no frame of reference other than their daily routine. If you say to someone that his/her perception is shut down and you can do something about it people will not understand. For them their state IS NORMAL. They may only feel the inner situation when they are on the edge, stressed, challenged, on their limit. But then it is usally played down, going by fast, and not really paid close attention to it."

Veiligheid en angst

Wikipedia over angst: 'Angst is een fysiologische toestand die gekenmerkt is door lichamelijke, cognitieve, emotionele en gedragscomponenten. Angst kent verschillende gradaties. Voorbeelden van mildere vormen zijn: ‘je niet op je gemak voelen’, onrust en bezorgdheid. Voorbeelden van meer extreme vormen zijn paniek, de paniekstoornis en de gegeneraliseerde angststoornis.' Sofar Wikipedia

Je veilig voelen suggereert de afwezigheid van angst. En natuurlijk weet je meteen dat dat niet reeël is. We leven in een wereld waarin er veel angstbronnen zijn waaruit geput kan worden, de kranten, media en internet zijn drie belangrijke. Maar ook in de winkel lopen en iemand loopt tegen je op en zegt niks. Of je wordt afgesneden door een auto. Of er zit een spin in je slaapkamer. Noem maar op.

Hoe verhoudt angst zich nu tot de behoefte aan veiligheid? Geen idee natuurlijk maar ik probeer middels mijn blog voor mezelf een beetje helderheid te krijgen.
Vanuit de behoefte aan veiligheid ga je verschillende acties ondernemen:
* Je gaat situaties vermijden waarin je geconfronteerd wordt met angst
* Je gaat je angstgevoelens negeren en wegdrukken; ontwikkelt ijzersterke patronen hiervoor, hoe ouder het patroon, hoe zwaarder verankerd.
* Je verdooft jezelf door heel hard te werken, te veel te drinken, teveel te eten, drugs te nemen, medicatie

Hoe jouw reactie ook is, ik weet dat dit flink wat energie kost om niet geconfronteerd te worden met je angst in de verwachting dat je je daardoor veilg voelt. En het is jammer maar helaas maar op de lange termijn gaan bovenstaande acties niet werken. Het is net een waterbed nl. Als je op de ene plek naar beneden drukt komt er op een andere plek iets naar boven. En het verband is vrijwel nooit logisch.

Wat ik o.a. heb geleerd van Jaap van der Wal, embryoloog www.embryo.nl, is dat als je twee schijnbaar tegengestelde polen tegen over elkaar zet in het lemniscaat dat geen van beide polen goed zijn maar het zit 'em in de beweging tussen de ene pool en de andere. Hij zegt: je verricht je leven, je verricht je lichaam. Een manier van denken die ik niet in zijn geheel kan bevatten maar waar ik het principe heel goed van snap.

Met betrekking tot angst en veiligheid gaat het dus niet om het bereiken van de ene of de andere 'staat' maar om de beweging die er steeds opnieuw ontstaat. En dan heeft Loesje hier nog een prachtige spreuk voor gemaakt: Leven is meervoud van lef. Je hebt elke keer weer de moed te vinden om in beweging te komen. Voorwaar geen kleinigheid vind ik.

Het zelfgenezend vermogen van het lichaam, integraal overgenomen van Wikipedia,

Waarom deze lap tekst overgenomen?
Mijn blog werkt voor mezelf als een mogelijkheid om mijn denken te verhelderen. Ik denk dat in mijn redenenatie (op termijn van maanden/jaren) het 'zelfgenezend vermogen' een heel belangrijke rol speelt en daarom heb ik het zelf nodig om dit in het geheel op te nemen van mijn serie blogs over 'veiligheid'. Er staan termen in die me niks zeggen maar ik ben er niet in gaan snoeien.
Daarnaast hoop ik natuurlijk ook dat jij, lezer, hierdoor contact maakt met een mogelijk vergeten gebied in jezelf.

Hippocrates 460 v.Chr.- 377 v.Chr. noemde het zelfgenezend vermogen ‘Physis’. Galenus (130 - 200 n. Chr.) was ervan overtuigd dat het de taak was van de arts om het zelfgenezend vermogen te ondersteunen en bevorderen. Dit lijkt op de visie van Paracelsus (1493 - 1541), hij zag het als zijn taak om het de vitale lichaamskracht te ondersteunen. Het denken over het concept van het zelfgenezend vermogen is in de tijd van de Renaissance, samen met de invoering van het mechanische mensbeeld, grotendeels in de vergetelheid geraakt in de geneeskunde. Tegenwoordig proberen de psychoneuro-immulogie (PNI) en de psychoneuro-endocrinologie (PNE) antwoord te geven op de vraag waarom de ene persoon wel en de ander niet geneest bij allerlei lichamelijke en geestelijke bedreigingen als bacteriële en virale infectie, kanker, maar ook bijvoorbeeld psychotrauma. Meestal wordt de term zelfgenezend vermogen niet gebruikt in de psychoneuroimmunologie. In de hedendaagse hypnotherapie, en in mindere mate psychotherapie wordt ook gesproken over zelfgenezend vermogen en ook placebo-onderzoek gebruikt deze term.

Het zelfgenezend vermogen lijkt afhankelijk te zijn van probleemherkenning en het hebben van en adequate responsmogelijkheid. Bij kanker bijvoorbeeld, herkent het lichaam de kanker niet als lichaamsvreemd. Het zelfgenezend vermogen is iets wat zich volgens aanhangers van de alternatieve geneeswijze voornamelijk afspeelt in het onderbewustzijn.

Het zelfgenezend vermogen kan ongunstig beïnvloed worden door allerlei vormen van lichamelijke en emotionele stress en dreigend gevaar, slechte voeding, (psycho)trauma, meerdere ziekten tegelijk of zware ziekte, maar volgens alternatief therapeuten ook bijvoorbeeld door aardstralen.

Het zelfgenezend vermogen is een weinig begrepen en weinig onderzocht fenomeen. Er worden naast fysieke oorzaken tal van mogelijke invloeden op het zelfgenezend vermogen aangewezen waaronder gedachten, gevoelens en emoties, zie de psychoneuroimmunologie het placebo-effect, het nocebo-effect, het Repelsteeltje-effect.

Hoewel de oorzaken van het tekort aan zelfgenezend vermogen niet goed zijn onderzocht en niet goed worden begrepen, zijn er wanneer het zelfgenezend vermogen tekort lijkt te schieten, verschillende therapievormen die het zelfgenezend vermogen op diverse manieren proberen te ondersteunen. Volgens Dr. S Horsten en Dr. K Riepma doen alle therapieën (regulier en complementair) over het algemeen niets anders dan het zelfherstellend vermogen van het lichaam stimuleren of ondersteunen.[1].

De psychotherapie (cognitieve therapie) gaat ervan uit dat als de patiënt zich zijn problemen bewust wordt, ze vanzelf zullen oplossen.

De hypnotherapie veronderstelt direct met het onderbewustzijn te communiceren en via deze communicatie wordt de patiënt een nieuwe aanpak of strategie aangeleerd om adequaat te reageren op een probleem.

De Simontontherapie (een psychosociale therapie) streeft ernaar het immuunsysteem via het onderbewustzijn de patiënt de kankercel te laten herkennen.

Het zelfherstellend vermogen van een mens is uiteraard ook het herstellen van bijvoorbeeld een verkoudheid, stress, een wondje en dergelijke en staat opzich los van alternatieve geneeswijzen.

Komt een klein meisje bij de dokter

Sinds een paar weken volg ik de blog van Gaston. Gaston is de vader van een meisje van twee jaar waar eind vorig jaar kanker geconstateerd is. Het is hartverscheurend om zijn blogs te lezen. Sinds kort twittert hij ook, zie deze link .
Vandaag vraagt hij aandacht voor Wereld Kanker Dag en doet een oproep om de St Kika een donatie te doen via deze link . Ik onderstreep dat van harte door deze blog en met onderstaande video. En behalve dat heb ik het verlangen dat we zoveel mogelijk positieve energie naar Emilie sturen.

Veiligheid en het internet

Tsja, dat is me nogal een thema: veiligheid en het internet. Ik pik er kleine brokstukken uit die ik tegenkom in mijn dagelijkse leven.

Afgelopen week ervoer ik een ESG (Emotioneel Significante Gebeurtenis; een ESG kan heel goed een overweldigende gebeurtenis zijn maar hoeft dat niet te zijn)
Zo nu en dan doe ik de organisatie voor een lezing of workshops, door anderen. Dit kondig ik aan op mijn site en op allerlei andere plekken en zo was mijn workshopavond 'Tot jezelf komen', zie mijn site, terecht gekomen op de site van de NHL hier in Leeuwarden.

Eén van de studenten werd getriggerd en ging op mijn site kijken en vond het redelijk vaag en zweverig kennelijk want hij pikte mijn spreuk 'kijken doe ik met mijn ogen, zien doe ik met mijn hart' eraf en zette dat op een jongerenforum. Wat er gebeurde is dat er veel jongeren vanaf dat forum mijn site gingen bezoeken en allerlei zaken met knippen/plakken belachelijk gingen maken met zijn allen. Ongenuanceerd en grof.

Doordat ik regelmatig de statistieken van mijn site check, zag ik buitensporig veel bezoek van dat forum en ging die link volgen. Las vervolgens wat daar allemaal werd gezegd en schrok me een hoedje. Ik zat helemaal te shaken en was totaal verrast.

Ik ging wel meteen in de actiestand: docenten die ik bij de betreffende opleiding ken, getweet en gebeld. En ik ben op het internet gaan zoeken naar de student die het was gestart. Hij was goed traceerbaar en wilde een centje bijverdienen en had hiertoe een eigen site in de lucht. Op zijn contactformulier heb ik gereageerd en gezegd dat ik het niet begreep, baalde en ook best over hem op twitter wilde eikelen.

Maar de hele dag stond in het teken van dit gebeuren. En ik realiseerde me dat dit, voor mij, een zaadje kan zijn voor een angstaanval. Gelukkig heb ik veel geleerd in de afgelopen jaren om niet het standaardpad te volgen, het patroon, en ik heb ook geen buitensporige angsten hierdoor gekregen.

Waar ik heel erg blij mee was, is dat de betreffende student aan het eind van de dag met een uitgebreide, genuanceerde mail reageerde. Hij was waarschijnlijk alert doordat ik twitter had genoemd. We hebben een drietal keren heen en weer gemaild en hij heeft me uiteindelijk ook nog uitgelegd hoe de cultuur voor dit jongerenforum een beetje in elkaar zit. Hij begon in die zin zelfs nog over normen en waarden.

Al met al was ik heel erg blij met dit mailcontact en heb het gevoel dat ik het uiteindelijk heb getroffen met deze jongen. En ik voel me weer veilig genoeg om op het internet te blijven.

Veiligheid en vertrouwen in je lijf

In reactie op mijn vorige blog kreeg ik de vraag of er nog hoop is. Je dacht misschien dat je autonome zenuwstelsel, één keer beschadigd tgv overweldigende ervaringen, traumatische ervaringen niet kan herstellen. Maar dat kan wel degelijk. Míts je je bewust bent van het feit dat je lichaam vraagt om herstel. En m.n. deze perceptie met betrekking tot jezelf is vaak een struikelblok. Het is vaak zo dat er een flinke kink in je levenskabel komt voordat je tot dit soort inzichten komt.

Je lichaam heeft nl een zelfgenezend vermogen. En dit zelfgenezende vermogen kun je op allerlei manieren faciliteren, de ruimte geven. Wandelen, wandelen in de natuur, zijn in de natuur. Luisteren naar muziek, een goed concert. Heerlijke sex. Etcetera. Maar in de wereld waarin we momenteel leven hebben we het druk, te vaak te druk voor dit soort natuurlijke, organische rust- en herstelpunten. Dus hebben we meer inspanning te plegen om die rust te nemen door het actief te creëren. Bijvoorbeeld door dagelijks te mediteren. (En behalve dat mediteren rust oplevert, levert het ook nog langdurende positieve effecten in je hersenen. Maar daarover later meer.)
Rust in je lijf creëren, leer je ook bij verschillende soorten yoga, ikzelf zit op Dru-yoga bij Antje Fokkkema en dat bevalt me ontzettend goed. Jezelf aanleren om mindful in het leven te staan door een training van 8-weken te volgen is ook een zinvolle investering.

Heb je echter een dreun te verwerken gekregen en voel je je onmachtig dan is het verstandig om iemand te zoeken die je tijdelijk wil helpen met het hervinden van dit zelfgenezende vermogen van je lichaam. Om je bewust te worden wat er nu eigenlijk aan de hand is, het krijgen van perceptie over jezelf en de situatie, is het goed om een aantal gesprekken te voeren. Maar daarna, of parallel zijn sessies bij een Biodynamisch Craniosacraal therapeut of een Osteopaat nuttig. Wat zij doen is jou, en meer nog jouw lichaam, faciliteren ín het genezingsproces. Tijdens de behandeling zal de therapeut het lichaam rust laten vinden in het zogeheten 'stillpoint'. En vanuit dit 'stillpoint' kan het lichaam werken aan herstel.

Het is nu niet zo dat ik je adviseer maar willekeurig naar een coach of een therapeut te gaan. En hier zal mijn volgende blog overgaan: wat mag je van een coach/therapeut verwachten in relatie tot veiligheid en vertrouwen.

Veiligheid en je lijf

Heftige overweldigende gebeurtenissen in je leven, in de baarmoeder, tijdens de geboorte, als baby, enzovoorts, geven een inslag in je autonome zenuwstelsel. Hoe kleiner en onmachtiger je bent, hoe eerder een gebeurtenis als overweldigend ervaren zal worden. Je zou het een traumatische ervaring kunnen noemen. Het lastige in dit gegeven zit hem in het woordje 'autonoom', op het autonome deel van je zenuwstelsel heb je dus geen invloed middels je ratio, je kunt het niet sturen of 'even' oplossen.

Heb je nu veel of enkele,heftige van dit soort onweersinslagen in je zenuwstelsel opgelopen in je leven dan heeft dat invloed op hoe je je voelt en hoe je je gedraagt. Lichaamstaal geeft vaak al veel informatie over je innerlijke staat van zijn.

Als je je hier niet van bewust bent (en daardoor de mogelijkheid ziet om hier iets mee te doen) dan kán op enig moment de emmer overstromen, wat concreet allerlei verschillende soorten klachten op kan leveren van puur fysiek tot psychiatrisch.
Je lichaam verandert zo langzaam maar zeker van de veilige plek die het zou moeten zijn naar een onbetrouwbare, onveilige plek.

Model zitten

Tsja, je hebt een grote bek of niet. En ik heb er dus één. Op schilderles bij Doet Boersma gingen we model tekenen, van een foto. En het waren allemaal van die jonge, slanke meiden. Práchtig maar het overgrote deel van de vrouwen ziet er niet zo uit. Dus ik eerst wat tegen Doet aanpraten. Maar voor ik het weet zeg ik dat ik wel een keer model wil zitten. En Doet zegt ja. Dussss.
Om mezelf te legitimeren heb ik gezegd dat wat ik ermee verdien, stort op giro 555.
Manlief wil mee en wil bij voorbaat alle schilderijen hebben en de kinderen willen er niks over horen.
Wordt vervolgd.

Veiligheid en "de ander"

Hoe afhankelijk ben ik van 'de ander' om me veilig te voelen?

Al te vaak heb ik gehoord dat veiligheid in jezelf te vinden is, als je jezelf vertrouwt, de wereld een veilige plek voor je is. En in principe vind ik het van waarde om bezig te zijn met het organiseren van veiligheid in jezelf, wie ben je, wat heb je nodig, waar word je blij van etc. Te zoeken naar de rust in jezelf.

Toch is dit te kort door de bocht. Als ik bijvoorbeeld 'zie' dat een ander moeite heeft om voor zichzelf te zorgen, wordt de wereld voor mij een stuk onveiliger. En ditzelfde geldt ook als 'de ander' geen perceptie heeft over diens eigen handelen en het wordt des te onveiliger als die ander ook pertinent niet wíl werken aan zelfbewustzijn. In het boekje 'Generatie Einstein' komt een zinsnede voor: 'als jij durft excelleren met jouw unieke talent, dan kan ik excelleren met mijn unieke talent'. Dat spreekt me enorm aan.

Als ik zie dat een ander stevig in de wereld staat, in contact is met zichzelf, voel ik mij veiliger. Het heeft iets te maken met afhankelijk zijn van elkaar. Je bent afhankelijk van de mensen om je heen. Ik vóel mij ook afhankelijk van mensen om me heen en het ingewikkelde is dat ik daar vervolgens weer hartstikke pissig van wordt.
Tsja, wie zei dat het leven simpel zou zijn?! I never promised you a rosegarden is een boektitel die mij altijd bijgebleven is.

Maar het lijkt soms wel of mensen niet afhankelijk willen zijn, geen wezenlijke verbinding willen maken. Niet met zichzelf en daardoor ook niet met anderen.

Op dit moment zit ik in het stadium van terugtrekken. En ik weet niet zeker of dat ook écht is wat ik wil. Soms lijkt het me nl ook heerlijk om als een soort Boeddha op een berg te zitten en alleen maar te mediteren. Maar ik hou ook heel erg van contact en mensen. Het vergt moed, lef om elke dag opnieuw deze speurtocht te ondernemen. En soms ontbreekt het me even aan die moed.

Veiligheid en Renault

Renault doorbreekt een trend met hun nieuwe reclamecampagne. Een zin die bij mij bleef hangen na het kijken van de clip is 'veiligheid betekent mensen, en dus levens' en hun slogan 'drive the change'. Ze breken een lans voor electrische auto's in een commerciële context.

Het milieu is momenteel een bron van collectieve angst, veel mensen voelen zich onzeker over de toekomst en wat mij triggert in het filmpje van Renault is dat die angst 'gebruikt' wordt om de verkoop van hun product te promoten. Er komen beelden voorbij die in een landelijke inzamelingsactie voor een ramp prima gebruikt zouden kunnen worden.

Hoe zit dit nu met ethiek: mogen zij appelleren aan onze angst (gebrek aan veiligheid mbt toekomst) om de goeie dingen te doen (een electrische auto)?
Bij mij overheerst de irritatie over het manipuleren van mensen en over de enorme tegenstelling tussen zo'n jongen in Azië die een handkar trekt een 'geslaagde' zakenman in een cabrio met prachtig weer.